Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου & Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου

Κοίταξα πίσω μου, είδα Ιστορία ένιωσα τον προορισμό.
Κοίταξα γύρω μου, είδα χάος∙ σκέφτηκα ότι χρειάζεται πρόσωπο.
Κοίταξα μπροστά μου, είδα δρόμο∙ κατάλαβα ότι αξίζει να προσπαθήσω.
Κοίταξα μέσα μου, είδα πίστη∙ ήξερα ότι θα φτάσω σίγουρα στη νίκη.

(Ανώνυμος, Κύπρος 1955)

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου & Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου

Κατά κοινή ομολογία τα φαινόμενα των τελευταίων καιρών όχι μόνο προβληματίζουν και θλίβουν, όχι μόνο δηλώνουν κρίση προσώπων και θεσμών αλλά και κρίση ταυτότητας και προορισμού, κρίση δηλ. που σχεδόν αντιπολιτεύεται την όποια μεταφυσική ανησυχία, πνευματική ενασχόληση και προσφορά. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας παγκοσμίου οικονομικής κρίσεως, ταυτόχρονα όμως και η χώρα μας, αυτός ο τόπος «ο μικρός - ο μέγας», βρίσκεται ενώπιον μίας κρίσεως πού αγγίζει μέλη της κοινωνίας γενικότερα.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου & Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου

«Ο πόλεμος, η γνώση, ο θάνατος, ο έρωτας. Τέσσερις δρόμοι, τέσσερα μεθύσια που πάλεψαν οι άνθρωποι να τα γνωρίσουν σ΄ όλο το βάθος, να τα γευτούν σε όλη τους την έκταση. Κι΄ όλοι εμείς, αχόρταγοι εραστές της ποικιλίας, της χαράς, ξεχυνόμαστε στο παιχνίδι της γνώσης, σαν σε κυνήγι χαμένου θησαυρού. Περιδιαβαίνουμε μυριάδες δαιδαλώδη μονοπάτια για το απροσδόκητο συναπάντημα. Θαρρούμε πως είμαστε οι ξεχωριστοί, οι μοναδικοί ταξιδευτές, μα πριν από μας μυριάδες, ποτάμια ολάκερα. Τι όμως κι΄ αν μας εμπνέει το πρότυπο του εξερευνητή σ΄ αδιάβατη ζούγκλα, τι κι αν μας γλυκονανουρίζει το λίκνισμα της βάρκας του Οδυσσέα στον πηγαιμό για την Ιθάκη; Η απτή και αξόδευτα πεζή πραγματικότητα της σύγχρονης ζωής θυμίζει μάλλον… μποτιλιάρισμα σε πολυσύχναστο δρόμο».

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου & Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου

Διάβαζα πρόσφατα κάπου πως εάν η μνήμη του ανθρώπου είναι κριτήριο της ταυτότητας του, τότε η απώλεια της ιστορικής του μνήμης θα πρέπει να σημαίνει απώλεια και της ιστορικής του ταυτότητας. Θα συμφωνήσω πως έτσι έχουν τα πράγματα. Η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης δεν μπορεί παρά να είναι πράξη αντίστασης στην ισοπεδωτική λαίλαπα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας η οποία φαίνεται να διαμορφώνει μια καταναλωτική συνείδηση, αμβλύνοντας μεθοδικά την ιστορική μνήμη και οδηγώντας σε εθνικό αποχρωματισμό δηλ. σε γενικότερη πολιτιστική σύγχυση.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου & Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου

Σεπτέμβριος: αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους, αρχή του Φθινοπώρου, αλλά και αρχή του νέου σχολικού έτους. Ο γνώριμος ήχος του κουδουνιού καλεί και πάλι τους μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων στον αγώνα της γνώσης και της μάθησης. Μόνο που ο φετινός Σεπτέμβριος διαφέρει ουσιαστικά από τους προηγούμενους. «.. όσοι μαθητές δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία μπορούν με μια απλή δήλωση των γονέων ή δική τους (εάν είναι ενήλικοι) να απαλλαγούν» αναφέρει Εγκύκλιος του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου & Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου

Σε παλαιότερες εποχές οι επέτειοι των Εθνικών εορτών ήταν ευκαιρίες ψυχικής ανάτασης και πνευματικού αναβαπτισμού στα νάματα της ευσεβείας, της πίστεως μας και της ελευθερίας, δηλ. της ψυχής των προγόνων μας. Στις μέρες μας φαίνεται να είναι «σημείο αντιλεγόμενο» αφού, όπως σημειώνουν και πρόσφατα δημοσιεύματα στον τοπικό και όχι μόνον τύπο, αίτημα των καιρών είναι η κατάργηση των παρελάσεων, με άλλα λόγια ο υποβαθμισμός των επετείων αυτών.

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου & Σελίνου κ.κ. Αμφιλοχίου

Ξαφνιασμένοι από τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας αναζητούμε, μάταια, την αιτία του κακού. Ματαιοπονούμε γιατί αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι το κακό άρχισε από την πρωτεύουσα της παρακμής μας.