Από την 1η έως την 4η του μηνός Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε εις την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το Φανάρι, Σύναξις Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, κατόπιν προσκλήσεως της ΑΘΠ, του Οικουμενικού ημών Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Εις την Σύναξη, η οποία άρχισε με Πατριαρχική χοροστασία επί τη ενάρξη της νέας Ινδικτιώνος, εις τον πάνσεπτο Ι. Πατριαρχικό Ναό του Αγ. Γεωργίου, μετείχαν οι Αρχιερείς που ανήκουν εις το Οικουμενικό Πατριαρχείο απ΄ όλη την οικουμένη, υπό την προεδρία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατράρχου. Οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν εις τον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Κωσταντινουπόλεως.
Κατά τη διάρκεια της Συνάξεως, που ξεκίνησε με βαρυσήμαντη ομιλία του Παναγιωτάτου, τέθηκαν ζητήματα που απασχολούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και διορθοδόξου ενδιαφέροντος. Εισηγήσεις πραγματοποίησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Γέρων Περγάμου κ. Ιωάννης, Γέρων Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριος, Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέας, Προύσης κ.Ελπιδοφόρος, Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλόχιος, Σμύρνης κ. Βαρθολομαίος και οι Θεοφ. Επίσκοποι Αβύδου κ. Κύριλλος και Χριστουπόλεως κ. Μακάριος. Κατόπιν των εισηγήσεων ακολούθησε εκτενής διαλογική συζήτηση, με ερωτήσεις προς τους ομιλητές και τοποθετήσεις επί των εισηγήσεων εκ μέρους των συμμετεχόντων Ιεραρχών του Θρόνου.
«Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι η ζύμη, ήτις ζυμεί όλην την Ορθοδοξίαν», «Αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου η διατήρηση των από πολλών αιώνων τιμαλφών παραδόσεων και διδασκαλιών», σημείωσε μεταξύ άλλων ο Παναγιώτατος.
Στην ιστορική καταληκτήρια ομιλία Του ο Παναγιώτατος τόνισε, μεταξύ άλλων: «η διακονική και εσχατολογική ταυτότης της Εκκλησίας απειλείται σήμερον όχι μόνον από την εκκοσμίκευσιν, αλλά και από την κλειστότητα και την εσωστρέφειαν μιάς πνευματικότητος, η οποία παρεισέρχεται εις την Εκκλησίαν. Είμεθα κληρονόμοι και φύλακες της ιεράς παρακαταθήκης των Πατέρων, της ορθής πίστεως, της ορθής λατρείας και δοξολογίας και της εν Χριστώ και κατά Χριστόν ορθοπραγίας, της ελευθεροποιού αληθείας, της φιλοκαλίας και της φιλανθρωπίας, του κοινοτικού πνεύματος και του πολιτισμού της αλληλεγγύης, εν επιγνώσει της αρρήκτου ιστορικής συνεχείας μιάς παραδόσεως, μαρτυρηθείσης διά της ομολογίας και της θυσίας των Αγίων, διά της ορθοδόξου ευσεβείας και της πνευματικότητος, διά του θαύματος της θεολογίας των Πατέρων, διά του σταυροαναστασίμου ήθους της ασκήσεως, διά του ευχαριστιακού τρόπου του βίου, διά της ελπίδος της αιωνιότητος. Έκαστος εξ ημών, Ιερώτατοι αδελφοί, και άπαντες ομού, κλήρος και λαός, είμεθα διάκονοι και υπερασπισταί αυτών των αληθειών και των ευλογιών ενώπιον Θεού και ανθρώπων».
