|
 |
||
 |
 |
||
Νοτιοανατολικά του Νομού Χανίων και στην επαρχία Σελίνου, βρίσκεται η Ενορία Λειβαδά, που ανήκει διοικητικά, στην πρώην κοινότητα Σούγιας και σημερινό Δήμο Ανατ. Σελίνου. Η Ενορία Λειβαδά αποτελείται από τέσσερις οικισμούς: το Λειβαδά, όπου είναι και η έδρα της Ενορίας, το Κουστογέρακο, τη Μονή και τη Σούγια.
Αξίζει να αναφερθεί ότι τέλος του Σεπτέμβρη του 1943, κάηκαν και καταστράφηκαν, ολοσχερώς από τους Γερμανούς τα χωριά της Ενορίας μας, οπότε, βέβαια, καταστράφηκαν και κάποιοι από τους Ιερούς Ναούς. Όπως κάθε πόλη και χωριό, έχει πολιούχο και Προστάτη Άγιο, έτσι και η Ενορία μας, έχει πολιούχο τους Αγ. Πάντες, στο κέντρο του χωριού Λειβαδά.
Ο Ναός είναι δίκλιτος με δεύτερη πανήγυρη τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των χωριανών, ο Ναός έχει χτιστεί το 1850 περίπου. Αξιόλογο είναι το τέμπλο του, του οποίου οι εικόνες έχουν αγιογραφηθεί το 1888 από τον ζωγράφο Κων/νο Π. Οικονόμου. Στον αύλειο χώρο του Ναού, βρίσκεται και το κοιμητήριο του χωριού. Ο Ναός εορτάζει την τελευταία Κυριακή του Πεντηκοσταρίου.
Στον οικισμό Λειβαδά ανήκουν τα εξής εξωκκλήσια:
Στον οικισμό Κουστογέρακου και στο ύψωμα του χωριού, υπάρχει ο δίκλιτος Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Εσωτερικά ο Ιερός Ναός, κοσμείται από ξυλόγλυπτο τέμπλο υψηλής αισθητικής αξίας. Μέρος του ξυλόγλυπτου τέμπλου πυρπολήθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα, στο τέλος Σεπτεμβρίου του 1943, και αντικαταστάθηκε μετά τον πόλεμο με απεικόνιση ζωγραφική. Εντός της κόγχης του Ιερού Βήματος σώζονται αγιογραφίες, που όμως έχουν υποστεί σημαντική φθορά από την πυρπόληση, αλλά και από την πάροδο του χρόνου.
Στον ίδιο οικισμό υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγ. Γεωργίου. Όπως μαρτυρεί σχετική επιγραφή, ο ναός ανακαινίσθηκε και ανιστορήθηκε το 1488. Στην ίδια επιγραφή αναφέρονται τα ονόματα των δωρητών του Ιερού Ναού, μεταξύ των οποίων και εκείνο της Μάρθας Θεοτοκοπουλίνας. Ο Ιερός Ναός είναι αγιογραφημένος από τον Γ. Προβατόπουλο. Στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού βρίσκεται το κοιμητήριο του χωριού.
Στον οικισμό Κουστογέρακου ανήκουν τα εξής εξωκκλήσια:
Στον οικισμό Μονή και στο μέσον του χωριού, βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου, του οποίου ο κεντρικός χώρος είναι αγιογραφημένος το 1315 από τον αγιογράφο Βενέρη, ενώ ο πρόναος είναι αγιογραφημένος από τον αγιογράφο Ιωάννη Παγωμένο. Οι αγιογραφίες έχουν πρόσφατα συντηρηθεί από την αρχαιολογία. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, τον Ιερό Ναό τον είχε επισκεφτεί τουλάχιστον δύο φορές, ο Άγιος Ιερομάρτυρας Μελχισεδέκ, Επίσκοπος Κισάμου μαζί με τον διάκονο Καλλίνικο, για να μυήσει στη Φιλική Εταιρεία κατοίκους της επαρχίας Σελίνου. Στον αύλειο χώρο του Ναού βρίσκεται το κοιμητήριο του χωριού.
Στον οικισμό Μονή, βρίσκεται ακόμη το προσκύνημα της Παναγίας Κεράς (Γενέσιον της Θεοτόκου). Το προσκύνημα είναι γνωστό για το κωδωνοστάσιό του, που είναι κτίσμα των αρχών του 20 ου αιώνος. Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε είναι πέτρα αμουδάρα και ο μάστορας που το έκτισε λέγεται ότι ήταν από την Κάρπαθο. Η μία από τις καμπάνες του κωδωνοστασίου χρονολογείται το 1925, ενώ η άλλη το 1927 και έχουν έρθει από την Ιταλία. Το κωδωνοστάσιο είναι πρόσφατα συντηρημένο από δωρεές των πιστών. Σύμφωνα με μαρτυρίες των χωριανών, στο προσκύνημα κατά καιρούς, είχαν εγκαταβιώσει μοναχές.
Ο οικισμός Σούγιας είναι παραθαλάσσιος και, λόγω της μαγευτικής ξακουστής παραλίας του, τους καλοκαιρινούς μήνες κατακλύζεται από Έλληνες και ξένους παραθεριστές. Στο κέντρο του οικισμού, υπάρχει ο Ιερός Ναός του Αγ. Παντελεήμονος, που αποτελεί μέρος παλαιοχριστιανικής τρίκλιτης Βασιλικής του 400-450 μ.Χ. Ο Ναός είναι γνωστός για το ψηφιδωτό δάπεδό του, που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της 28ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων είναι ένα από τα τέσσερα μνημεία της Ελλάδος, ως προς το είδος του. Στον αύλειο χώρο του Ναού βρίσκεται το κοιμητήριο του χωριού.
Στον οικισμό Σούγιας ανήκουν τα εξής εξωκκλήσια:
ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΝΤΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΟΙ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
Επιμέλεια ιστοσελίδας πατήρ Χρήστος Μπεκρής
