Μετά από ενημέρωση της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Χανίων οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Αννουσάκειου Θεραπευτηρίου της Ι. Μητροπόλεως μας διενέργησαν έρευνα και ανακάλυψαν έναν άστεγο, ο οποίος είχε πάρει εξιτήριο από το Γενικό Νοσοκομείο Χανίων. Είχε δε βρεί κατάλυμα σε σπίτι της περιοχής που δεν κατοικείται μόνιμα, χωρίς ρεύμα και νερό, μένοντας εν αγνοία του ιδιοκτήτη, ξαπλωμένος σε βρεγμένο και ακάθαρτο στρώμα και σκεπασμένος με βρεγμένη κουβέρτα, το μόνο σκέπασμα που διέθετε, ανήμπορος και εξασθενημένος, παρά το νεαρό της ηλικίας του (ετών 52).
Μόλις ενημερώθηκε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Αμφιλόχιος, Πρόεδρος Δ.Σ. του Ιδρύματος, έδωσε εντολή όπως μεταφερθεί άμεσα εις το Αννουσάκειο Θεραπευτήριο και του παρασχεθεί η κατάλληλη φροντίδα. Ο ανήμπορος και εμπερίστατος αυτός συνάνθρωπος μας ευρίσκεται ήδη στην ζεστή αγκαλιά του Αννουσάκειου και γεύεται την φροντίδα, την στοργή και την αγάπη της μεγάλης αυτής οικογένειας που όλους τους χωρεί και τους φροντίζει, χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις.
Συγκλονισμένος από το γεγονός της εγκατάλειψης του γνωστού σε πολλούς αυτού ανθρώπου, δήλωσε ο Επίσκοπος μας: «Αποτελεί τουλάχιστον υποκρισία να λέμε ότι εορτάζουμε την γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού, ο Οποίος βρήκε κατάλυμα στην φάτνη των αλόγων, και να αδιαφορούμε για την εικόνα Του, τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα τον αναγκεμένο και εμπερίστατο συνάνθρωπο μας.
Διερωτώμαι, αλήθεια, τι είδους πολιτισμός είναι αυτός ο οποίος, εγκλωβισμένος στον ευδαιμονισμό που έχει θέσει ως προτεραιότητα ζωής, προσπερνά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και αρέσκεται στο «φαίνεσθε»; Μήπως η κρίση, για την οποία όλοι μας μιλούμε, δεν απλά η απώλεια πραγμάτων, αλλά πρωτίστως η διαγραφή του νοήματος; Μήπως, τελικά, είναι κρίση φωτός, κρίση ελπίδας, κρίση ζωής»; κατέληξε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Αμφιλόχιος.
