ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ. 1.61/Φ.5.1 Εν Κισάμω τη 10η Φεβρουαρίου 2020
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
(1/2020)
Πρός
Τόν Ιερό Κλήρο, τίς Μοναστικές Αδελφότητες
καί τόν φιλόθεο λαό τών Επαρχιών Κισάμου καί Σελίνου
«Έφθασε καιρός, η των πνευματικών αγώνων αρχή, η κατά των δαιμόνων νίκη,
η πάνοπλος εγκράτεια, η των Αγγέλων ευπρέπεια, η προς Θεόν παρρησία…».
(Δοξαστικόν Όρθρου Κυριακής Τυρινής)
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Το πέλαγος της αγάπης του Θεού καλεί και πάλι όλους μας σε ένα όμορφο, ξεχωριστό και μοναδικό πνευματικό ταξίδι∙ αυτό της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ταξίδι που αρχίζει με τον Εσπερινό της Συγχωρήσεως, το εσπέρας της σημερινής ημέρας, στο τέλος του οποίου θα κληθούμε να δώσουμε και να λάβουμε συγχώρηση για να πορευτούμε με ανάλαφρη καρδιά εις τον πνευματικό αυτό στίβο που προορισμό έχει το Πάσχα, δηλαδή την μετοχή μας εις την ανέσπερη Βασιλεία του Θεού.
Το πρώτο, λοιπόν, που καλούμεθα να πράξουμε, στην απαρχή του ταξιδιού μας αυτού, είναι η συνειδητή συμμετοχή μας εις το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως. Πόσο αναγκαίο και απαραίτητο είναι αυτό και πόσο θα ανοίξει την ψυχή και την καρδιά μας στη γλυκιά Θεϊκή παρουσία; Μας απαντά ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο μεγάλος και νεοφανείς αυτός άγιος της οικουμένης, λέγοντάς μας τα εξής: «Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλος μας. Το βεβαιώνει ο Ίδιος, όταν λέει: “Υμείς φίλοι μου εστέ…”. Σαν φίλο να Τον ατενίζουμε και να Τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά Του∙ όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει, αλλά με θάρρος, που θα μας το δίνει η αίσθηση του φίλου. Να Του πούμε: “Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσε με!”. Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει από τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύομε πως μας αγαπάει και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνομε. Έχομε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρουμε ότι μας αγαπάει… Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το παν. Όποιος ζει μέσα στον Χριστό, ζει πράγματα που δεν λέγονται, άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει. Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση. Ο Χριστός είναι σε όλες σου τις σκέψεις, σε όλα σου τα έργα».
Ο Χριστός να έλθει στην καρδιά μας! Ιδού ποιός χρειάζεται να είναι ο στόχος του πνευματικού μας αγώνα, του πνευματικού ταξιδιού της περιόδου της Μεγάλης Σαρακοστής, αλλά και κάθε ημέρας της ζωή μας. Να πλημμυρίσει η ζωή και η ψυχή μας από το φως της παρουσίας του Χριστού! Η μοναξιά, η κατήφεια, η πίεση, το άγχος, η μελαγχολία, όλες αυτές οι οδύνες της ζωής τι άλλο είναι από σημάδια απουσίας του Χριστού από την ζωή μας. Αντίστροφα: Η ειρήνη, η χαρά, η πληρότητα, αποτελούν βεβαιότητα και εχέγγυα της γλυκιάς Του παρουσίας. Στόχος και αγώνας μας, λοιπόν, ο Χριστός να πλημμυρίσει την καρδιά μας, να φωτίσει, να καθαρίσει και να ανακαινίσει την υπάρξη και την ζωή μας όλη.
Πως θα γίνει αυτό; Πάλι ο άγιος Πορφύριος μας απαντά, μέσα από το δικό του βίωμα και εμπειρία των πολλών και έμπονων πνευματικών του αγώνων, αγώνων που τον κατέστησαν σκεύος εκλογής και φορέα χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, με το διορατικό χάρισμα να τον διακρίνει ακόμα εν ζωή. «Πολλές φορές, μας λέγει ο άγιος Πορφύριος, ούτε ο κόπος, ούτε οι μετάνοιες, ούτε οι σταυροί προσελκύουν την χάρη. Υπάρχουν μυστικά. Το ουσιαστικότερο είναι να φεύγεις απ’ τον τύπο και να πηγαίνεις στην ουσία. Ο,τι γίνεται, να γίνεται από αγάπη. Η αγάπη εννοεί πάντα να κάνει θυσίες. Η αγάπη ελκύει την χάρη του Θεού. Όταν έλθει η χάρις, έρχονται τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος: “αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια”… Όλα να τα αντιμετωπίζετε με αγάπη, με καλοσύνη, με πραότητα, με υπομονή και με ταπείνωση. …Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για την στάση τους… Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. Ας μη μας στεναχωρεί το αντίθετο. Ας αφήσομε τους άλλους να μας μιλάνε όπως αισθάνονται. Ας μη ζητιανεύομε την αγάπη. Επιδίωξή μας να είναι ν ἀγαπᾶμε και να προσευχόμαστε με όλη μας την ψυχή για κείνους».
Η εν Χριστώ αγάπη, λοιπόν, είναι η μυστική εκείνη δύναμη που ελκύει την χάρη του Θεού, που μεταμορφώνει εσωτερικά τον άνθρωπο, τον χαλυβδώνει, τον δυναμώνει. Η αγάπη μας στερεώνει στην πίστη, στην υπομονή και στην ταπείνωση. Η αγάπη είναι η δύναμη εκείνη που ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου, που βεβαιώνει ότι «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί». Ιδού ποιός χρειάζεται να είναι ο δεύτερος στόχος του πνευματικού μας αυτού ταξιδιού. Έχοντας ανοίξει την καρδιά μας στον Χριστό να την γεμίσουμε από αγάπη. Να διώξουμε κάθετι που γίνεται αιτία θλίψης και απογοήτευσης. Και όπως παραγγέλλει πάλι ο όσιος Πορφύριος, να μην πολεμάμε να διώξομε το σκοτάδι απ’ το δωμάτιο της ψυχής μας. Να ανοίξομε μια τρυπίτσα για να έλθει το φως και το σκοτάδι θα φύγει. Να περιφρονούμε τα πάθη και τις αδυναμίες, περιφρονώντας το κακό.
Αδελφοί μου,
Ας προσπαθήσουμε και όλοι εμείς αυτή την όμορφη και ιδιαίτερη, ξεχωριστή και κατανυκτική περίοδο που ανοίγεται ενώπιόν μας, με πνευματική αρχοντιά και με ακόμα περισσότερο φιλότιμο, να αγωνιστούμε εις τον στίβο της πνευματικής μας ζωής. Να ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό. Η αγάπη Του να πλημμυρίσει την ζωή μας και την ύπαρξή μας. Να βρούμε, μέσω του μυστηρίου της ιεράς εξομολογήσεως και της εν Χριστώ αγάπης, τον δρόμο και τον τρόπο να μεταμορφώσουμε την μοναξιά, την κατήφεια, το άγχος, την μελαγχολία, που μοιάζει να κυριαρχούν στην ζωή μας, σε ειρήνη, χαρά, χάρι, πληρότητα, και Θεϊκή παρουσία.
Καλή Αγία Τεσσαρακοστή, καρποφόροι και νικηφόροι οι πνευματικοί μας αγώνες.
Μετά πολλής της εν Κυρίω αγάπης και ευχών,
Ο Επίσκοπός σας,
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ