ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2/2010
Προς
το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
της Ιεράς Μητροπόλεως Κισάμου & Σελίνου
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ιδού ενώπιόν μας ανοίγεται και πάλι το «στάδιον των αρετών», η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η απελευθέρωση δια της συγγνώμης, σύμφωνα με τον μεγάλο θεολόγο π. Αλέξανδρο Σμέμαν, καθώς, όπως τονίζει: “πρώτο σπάσιμο στο φρούριο της αμαρτίας είναι η συγχωρητικότητα”. Και συμπληρώνει: “Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η απελευθέρωσή μας από την σκλαβιά της αμαρτίας, από την φυλακή του κόσμου τούτου…”.
Την περίοδο αυτή καλούμεθα να συνειδητοποιήσουμε την κατάστασή μας, και στον βαθμό που αυτή χαρακτηρίζεται από την αμαρτία, την αδυναμία, την νωθρότητα, την αδιαφορία. Να συνειδητοποιήσουμε δηλ. πως τελικά ο Θεός δεν είναι, δυστυχώς, το Α και το Ω για τη ζωή μας. Και στη συνέχεια να επανατοποθετηθούμε έναντι του εαυτού μας, που ζητά την ουσία της ζωής, το αληθινό πνευματικό βίωμα.
Η κατανυκτική αυτή περίοδος μετανοίας προσφέρεται ως τρόπος ζωής. Τρόπος ζωής που θα φέρει την συγχώρηση από τον Θεό, αλλά και από τους άλλους αδελφούς μας. Και είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό που έχει γραφεί: “το συν-χωρώ σημαίνει πως χωρώ μαζί με τον Θεό, μαζί με τους συνανθρώπους μου”. Με τη συν-χώρηση δεν παίρνουμε μια απλή άφεση αμαρτιών, αλλά με τη συν-χώρηση με το Θεό ο ωκεανός της θείας αγαθότητος εξαφανίζει τις ανθρώπινες αμαρτίες. Και έτσι στην πλήρη της πραγματικότητα η συγχώρηση γίνεται κοινωνία Χριστού και της Βασιλείας Αυτού. Γιατί, το να συγχωρήσω κάποιον, σημαίνει να βάζω ανάμεσα σε μένα και στον “εχθρό” μου την ακτινοβόλα συγχώρηση του ίδιου του Θεού. Σημαίνει δηλ. να αγνοήσω το απελπιστικό αδιέξοδο στις ανθρώπινες σχέσεις και να το αναφέρω στο Χριστό. Αυτό βασικά οδηγεί στη μετάνοια, που εκφράζεται με την εσωτερική ανάγκη «να κάνουμε κάτι», για να βγούμε από το αδιέξοδο της ύπαρξής μας, όσο οι δυνάμεις και ο χρόνος μας το επιτρέπουν. Ήδη, «το τέλος εγγίζει» και «ο καιρός είναι ευπρόσδεκτος» για μία τέτοια αλλαγή.
Κατά την διαρκεια της πορείας μας αυτής προς το Πάσχα αγαπητοί μου αδελφοί, ας αλληλοσυγχωρούμαστε ξεχνώντας όλες τις διαφορές, ας αλληλοπροστατευόμαστε, ώστε όλοι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Αυτό που πρέπει ουσιαστικά να ζήσομε είναι, ότι ο Θεός μας καλεί σε μια μοναδική ενότητα, με τη συγγνώμη που θα προσφέρουμε ο ένας στον άλλον. Έτσι η άσκησή μας, η νηστεία μας και η πορεία μας προς την αρετή θα έχουν αντίκρυσμα, θα μας οδηγήσουν στην κατάνυξη, τον προβληματισμό, την συστολή, την συντριβή της καρδίας.
Αγαπητοί μου αδελφοί, Η Μεγάλη Σαρακοστή που ξεκινά μας ανοίγει έναν δρόμο: τον δρόμο της αγάπης, της προσευχής, της συγχώρησης, της ταπείνωσης, της γνησιότητας, του αγώνα εναντίον των παθών μας. Είναι η πορεία προς τον γνήσιο Παράδεισο, τον παράδεισο της αγάπης και της αιωνιότητας. Γιατί η Μεγάλη Σαρακοστή είναι ένα σχολείο μετανοίας, στο οποίο καλούμεθα όλοι να μαθητεύομε για να μπορέσομε να εμβαθύνομε στην πίστη και να αλλάξομε τη ζωή μας.
Ευχόμενος από καρδιάς αυτή η Σαρακοστή, η Σαρακοστή του 2010, να γίνει για όλους μας η απαρχή για την αναζήτηση και ανεύρεση του παραδείσου της αγάπης και της αιωνιότητας που επαγγέλλεται η Εκκλησία του Χριστού, διατελώ.
Μετά πολλών ευχών
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ