Το Σάββατο 13 Απριλίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Αμφιλόχιος ιερούργησε στον Ι. Μητροπολιτικό μας Ναό (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου) τελώντας την εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου της Μητροπόλεως μας π. Χρήστου Μπεκρή. Ηγούμενοι Μονών, μεγάλος αριθμός Κληρικών εκ της Μητροπόλεως μας ως και εξ΄ άλλων Μητροπόλεων της Μεγαλονήσου, γνωστοί του νεοχειροτονούμενου από την συναναστροφή του κατά τα χρόνια της φοιτήσεως του στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης, ως και πλήθος πιστών (οικείοι, γνωστοί και φίλοι) του ένωσαν τις προσευχές τους για τον νέο πρεσβύτερο της Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Αμφιλόχιος στον χαιρετισμό του αφού ευχαρίστησε τον μέχρι σήμερα διάκονο του π. Χρήστο για την αφοσίωση, τον ζήλο και την εργατικότητα του κατά τα χρόνια της διακονίας του, ως και την ανυπόκριτη αγάπη του στην Εκκλησία, σημείωσε χαρακτηριστικά: «… Η ιερωσύνη δεν υπολογίζει ούτε τον κόπο, ούτε τις θυσίες. Ο αληθινός κληρικός πιστεύει και αγαπά αυτό που είναι, λειτουργός και διάκονος των Μυστηρίων της Χάριτος του Θεού, ποιμένας πνευματικός των αδελφών του Χριστιανών. Τι είναι η Ιερωσύνη; Το σημάδι της παρουσίας του Θεού στον κόσμο και η έκφραση της αγάπης Του. Η ιερουργία της σωτηρίας του κόσμου. Τι είναι ο Ιερέας; Διάκονος της Ιερωσύνης του Χριστού που δανείζει τα χέρια του, το στόμα του και όλο του τον εαυτό στον Χριστό». Συμβουλεύοντας δε τον νέο Κληρικό αναφέρθηκε, εν συντομία σε τέσσερα «κυρίαρχα και ουσιώδη εφόδια», όπως είπε, που χρειάζεται να χαρακτηρίζουν την ιερατική πορεία και διακονία του. Την ανάγκη καλλιέργειας της πνευματικής ζωής μέσω της προσευχής, τον φόβο Θεού, την προσοχή, κατά το «Προσέχετε εαυτοίς» (Πραξ.20,28) και τέταρτο τον ζήλο και την εργατικότητα. Κατέληξε δε ως εξής: «Η Εκκλησία σήμερα δεν έχει ανάγκη από… καλούς Κληρικούς, αλλά από αγίους Κληρικούς. Για τούτο προϋπόθεση της διακονίας σου είναι ο συνεχής, προσωπικός, καθημερινός πνευματικός σου αγώνας. Μην ξεχάσεις ποτέ πως ο Ιερέας θα πρέπει να είναι πρώτα απ΄ όλα αρεστός στον Θεό και όχι στον κόσμο».
Ο νέος πρεσβύτερος με ιδιαίτερη συγκίνηση αναφέρθηκε στην μεγάλη αυτή ώρα της προσωπικής του Πεντηκοστής, μέσα από λόγους του Ιερού Χρυσοστόμου, του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου και αναφέρθηκε στον λόγο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: «Να στοχασθείς πως οι φούντες, που είναι στο επιτραχήλι, το οποίο έχεις κρεμασμένο στο λαιμό, δεν είναι φούντες, αλλά οι ψυχές των Χριστιανών. Και μία ψυχή να χαθεί από αυτές, έχει ο Θεός να την ζητήσει από τον λαιμό σου εν ημέρα Κρίσεως». «Να γίνεσαι, αδελφέ μου, ιερεύς, για να σώσεις την ενορία σου. Αν, όμως, γίνεσαι ιερεύς για ανάπαυση ή για δόξα ή παρανόμως, σου κόβει ο Θεός την ζωή σου παράκαιρα και πηγαίνει η ψυχή σου στη Κόλαση και καίεται πάντοτε». Σημείωσε χαρακτηριστικά: «Με «καιόμενη καρδιά» ποθώ να διακονήσω τον Θεάνθρωπο Κύριο μας Ιησού Χριστό μπροστά στο φρικτό θυσιαστήριο του, προσφέροντας τον εαυτό μου «θυσία ζώσαν αγία, ευάρεστος και λογικήν» ως Ιερεύς και «οικονόμος της ποικίλης Χάριτος του θεού». Ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο κ. Αμφιλόχιο για την στήριξη και πατρική του αγάπη, ως και όσους στήριξαν την μέχρι σήμερα πορεία του στην Εκκλησία: τον πνευματικό του π. Ειρηναίο Μπατσάκη, τους Ιερείς του Μητροπολιτικού Ναού, ως και όλους τους Ιερείς της Μητροπόλεως μας, που όπως είπε τον αγκάλιασαν με αγάπη, την πρεσβυτέρα του Ιωάννα, τους οικείους, συγγενείς και φίλους του υποσχόμενος πως θα αγωνιστεί να παραμείνει διάκονος «διακονώντας τον Χριστόν και την Εκκλησίαν Του και από την χορεία των πρεσβυτέρων».