ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ. 1.205/Φ.5.1 Εν Κισάμω τη 26η Μαρτίου 2015
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ
(2/2015)
ΠΡΟΣ
ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ, ΤΙΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΕΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟΘΕΟ ΛΑΟ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΚΙΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕΛΙΝΟΥ
Ανάσταση. Τα σήμαντρα χτυπούν.
Κι όλα τα δένδρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.
Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν’ αγαπούν
όσοι το μίσος έσπειραν κι ας πουν
«Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα».
(Στέλιος Σπεράντζας «Aνάσταση»)
Λαμπροφορεμένη και πάλι η Αγία μας Εκκλησία μας προσκαλεί να εορτάσουμε το μέγα γεγονός και μυστήριο, την νίκη του Χριστού κατά του θανάτου, όπως την διακήρυξε χαρμόσυνα ο άγγελος στις Μυροφόρες: «Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε».
Χριστός Ανέστη! Πάσχα σήμερα, Πάσχα Κυρίου Πάσχα! Το Θείο δράμα των Παθών του Κυρίου μας, και η κορύφωση που οδηγεί στην Ανάστασή Του, αποτελεί το διαχρονικό στοιχείο της ύπαρξής μας. Το στοιχείο εκείνο που δίνει νόημα στη ζωή μας και από το οποίο αντλούμε συνεχώς δύναμη για να προχωρούμε μπροστά. Και τούτο συμβαίνει διότι το μέγα αυτό Μυστήριο της Αναστάσεως είναι παντοτινό, είναι αιώνιο. Η Ανάσταση του Χριστού μας είναι το πλέον θαυμαστό και χαρμόσυνο γεγονός: «Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος». Είναι η αφετηρία της νέας δημιουργίας. Η ανατολή του καινούργιου κόσμου του Θεού, ο θρίαμβος της σωτηρίας πάνω στην αμαρτία, η τελική νίκη και επικράτηση της ζωής πάνω στον θάνατο. Η φθορά και ο θάνατος πλέον δεν έχουν καμία δύναμη στη ζωή του ανθρώπου και της κτίσης. «Τα πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια». Για τούτο και το θαύμα της Ανάστασης είναι μια πορεία ζωής, υπόθεση οντολογική. Νοηματοδοτεί την ιστορία του ανθρωπίνου γένους, γι’ αυτό και είναι πάντα σύγχρονο, λειτουργεί αλλά και λειτουργείται «ως» και όχι «σαν» βίωμα συνεχών Αναστάσεων και προσεγγίσεων της Αλήθειας. Ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει χαρακτηριστικά ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι˙ «της ανθρωπίνης φύσεως απάσης γενέθλιον», δηλαδή μια συνεχώς ενεργούσα γέννηση, χαρά και αποκάλυψη οικουμενική σε κάθε αγωνιζόμενη ανθρώπινη φύση, ένα άνοιγμα στην ζωή του Αναστημένου Χριστού, ο Οποίος έγινε «ο πρωτότοκος των νεκρών».
Διερωτώμαι όμως, αδελφοί μου, πόσο αληθινά, έχουμε συνειδητοποιήσει την σημασία και αξία που αποκτά το μέγα ετούτο γεγονός και μυστήριο, ιδιαίτερα στην ζοφερή και αδιέξοδη – αλύτρωτη, πραγματικότητα και καθημερινότητά μας; Με τον Νεοέλληνα να μοιάζει μετέωρος κοινωνικά, χωρίς πυξίδα αξιών, ιδανικών και πιστεύω. Με τα παιδιά μας να ζουν και να γαλουχούνται σε μια κοινωνία ξεθωριασμένη από πρότυπα και αξίες ζωής, λαχταρώντας την ζωή από ένα κόσμο που αργοπεθαίνει και αναζητώντας στην κοιλάδα των δακρύων την χαρά. Για πόσους από εμάς η Ανάσταση του Χριστού γίνεται πηγή και αιτία, δύναμης, ελπίδας, χαράς και αγάπης; Εφαλτήριο για ένα πιο δίκαιο και ειρηνικό κόσμο και τρόπο ζωής; Για μια πιο ανθρώπινη και ποτισμένη από το πνεύμα της αλληλεγγύης κοινωνία; Για ένα αιώνιο, προσωπικό Πάσχα;
Στους χαλεπούς, απέλπιδες και μεταβαλλόμενους καιρούς μας, όπου βασιλεύουν τα ποικίλα σκοτάδια των ημερών και των καρδιών, πόσο αφήνουμε το Ανέσπερο Φως της Αναστάσεως να πλημμυρίσει και φωτίσει τον νου, την σκέψη και την καρδιά μας; Πόσοι από εμάς κατανοούμε, η θέλουμε να κατανοήσουμε πως ένας κόσμος αμέθεκτος από την Ανάσταση είναι ένας καταθλιπτικός θάνατος και ένας μηδενισμός της εθελουσίας του Σταυρού; Πως η μετοχή του ανθρώπου στον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ένας φολκλορικός τύπος η μια εορταστική σημειολογία, αλλά η συνέχεια του σκιρτήματος της ψυχής και του «είναι» που, μη μπορώντας να κρατήσουν το υπερχείλισμα της ύπαρξης, την πληρότητα αυτής της Αναστάσιμης πανδαισίας, το περνούν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ζωής; Το κάνουν τραγούδι, έμμετρο λόγο και χορό; Σύζευξη που καταλύει την αλλοτρίωση του φρονήματος από την κόλαση του ψεύδους και της ακοινωνησίας; Έξοδο από την λογική αφαίρεση της Αναστάσιμης εμπειρίας και είσοδο προσωπική και εν ελευθερία στην ανέσπερη ημέρας της Ανάστασης, στην κατάλυση των δεσμών του Άδη;
Η Αναστάσιμη αυτή χαρά και πανδαισία εύχομαι και ταπεινά προσεύχομαι, αγαπητοί μου αδελφοί, να πλημμυρίζει την καθημερινότητα του βίου μας για να είναι η ζωή μας όλη ένα αιώνιο, προσωπικό Πάσχα.
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω Αναστάντι αγάπης,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ