Εδώ που φτάσαμε, ώρα να δούμε τα πράγματα αλλιώς.
Καιρός να σταματήσουμε να σκάμε για πράγματα ασήμαντα. Για μικρότητες. Για ‘’σου είπα και μου είπες’’.
Καιρός να σκύψουμε πάνω από τον πλησίον μας αγαπητικά. ‘’Και ποιος είναι ο πλησίον;’’ Ο άντρας σου είναι. Η γυναίκα σου. Η μάνα σου και τα παιδιά σου.
Εδώ που φτάσαμε, καιρός να μαλακώσει η γροθιά. Να πέσουνε οι τόνοι. Να γλυκάνει λίγο η καρδιά μας για τον άλλον.
Εδώ που φτάσαμε, με όλα όσα γίνονται γύρω μας, καιρός να έχουμε ομόνοια. Και ας μας έκαναν οι άλλοι. Και ας μας είπαν.
Εδώ που φτάσαμε, το θάρρος είναι μονόδρομος. Το θάρρος και η Πίστη στον Θεό. Και ας κοιτάξουμε να στηρίξουμε τους αδύναμους τους αδελφούς μας.
Εδώ που φτάσαμε, είναι ώρα για σιωπή. Ώρα για να αρχίσουμε ‘’Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς’’, να μουρμουράμε.
Θαρσείτε…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
