Στον Ι. Προσκυνηματικό Ναό του Οσίου Νικηφόρου του λεπρού, στην γενέτειρα Του, το Συρικάρι Κισάμου, τέλεσε την Γ΄ στάση των Χαιρετισμών ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Αμφιλόχιος. Ο Επίσκοπος μας, με λόγους αγάπης, καλωσόρισε τους πολυπληθείς προσκυνητές που είχαν κατακλύσει τον Ι. Ναό και τους προαύλιους χώρους του ιερού προσκυνήματος, από τον Νομό Χανίων και άλλα μέρη της Κρήτης, σημειώνοντας: «Κατά την διάρκεια που οι καλλικέλαδοι ψάλτες μας έψαλαν τον Κανόνα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας σκεπτόμουν τι κοινό έχει η Παναγία Μητέρα μας με τον Όσιο Νικηφόρο. Στην αναζήτηση αυτή υπάρχει ένα Πρόσωπο που ενώνει την Παναγία μας με τον Όσιο Νικηφόρο, ως και με όλους τους Όσιους και Αγίους της πίστεως μας. Ποιό; Το Πρόσωπο του Χριστού. Ο Χριστός μας! Τον Χριστό είχε η Παναγία ενοικούντα στην καρδία Της, τον Χριστό είχαν και έχουν και όλοι οι Άγιοι του Θεού ως και όλοι οι, ανά τους αιώνες, ταπεινοί τη καρδία που, μυστικώ τω τρόπω, ζουν την παρουσία του Χριστού στην ζωή τους. Όταν ο Χριστός ενοικεί στην καρδιά του ανθρώπου, τότε φωτίζεται η καρδία του, καθαρίζει ο νους, ελευθερώνεται ο λογισμός, καταλαγιάζουν τα πάθη, ανευρίσκει τον δρόμο που οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού, αφού ο άνθρωπος ζει την ζωή του χαρούμενη και αναστάσιμη, δηλαδή ζει όπως θέλει ο Χριστός. Το ερώτημα είναι: εσύ, εγώ, όλοι μας, που έχουμε χαρίσει, που έχουμε δώσει την καρδιά μας; Στον Χριστό ή μήπως στα θέλω μας και τις επιθυμίες μας, τα πάθη, τις αδυναμίες και τις εξαρτήσεις μας; Είναι ο Χριστός το κέντρο της ζωής και της ύπαρξης μας; Εάν ναι, τότε ομοιάζουμε με την Παναγία μας και τους Αγίους μας, τον Όσιο Νικηφόρο, εάν όχι, τότε Ανάσταση και Πάσχα δεν θα αξιωθούμε να ζήσουμε καθώς προϋπόθεση εμπειρίας Χάριτος του Θεού αποτελεί η ανάσταση της καρδιάς μας.», κατέληξε ο Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Αμφιλόχιος, ευχόμενος όπως «… το ευλογημένο προσκύνημα μας στον Όσιο Νικηφόρο καταστεί για όλους μας ευκαιρία όπως αναζητήσουμε-ανακαλύψουμε μέσα μας την κρυμμένη ομορφιά και χαρά της ζωής, δηλ. τον Χριστό».
