ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
Αριθμ. Πρωτ. 1.259/Φ.5.1 Εν Κισάμω τη 18η Απριλίου 2013
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ
(2/2013)
Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή και φιλόθεο λαό των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου
«Χριστός ανέστη, όλοι ευφρανθείτε,
Μέσα στην άνοιξη, νέα ζωή.
Χριστός ανέστη, αναστηθείτε,
Νεκρός μη μείνει πλέον κανείς»
(Ρόδη Ερμά)
Αγαπημένα και ευλογημένα τέκνα των Επαρχιών μας,
Πάσχα, Κυρίου Πάσχα, εορτάζει και πάλι ολάκερη η οικουμένη και μαζί όλοι εμείς. Το σκοτάδι και ο θάνατος αποδείχθηκαν αδύναμα και ανήμπορα να κυριαρχήσουν στο Φως, στην Αλήθεια και στην Ζωή, στον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό. Στα σκοτεινά δεσμωτήρια των ψυχών το Φως το αληθινό διέλυσε το σκοτάδι. Όταν κατέβηκε ο ζωοδότης Κύριος μέσα στο βασίλειο του θανάτου, τότε «τον Άδην ενέκρωσε τη αστραπή της θεότητος». Καταργεί τον θάνατο και τον εξουσιαστή του θανάτου. Ως «πρωτότοκος των νεκρών» γίνεται η πηγή της ζωής και της αθανασίας. Η δική Του Ανάσταση έγινε ο πρόδρομος και της δικής μας ανάστασης στην αληθινή ζωή. Και μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε σε μία νέα αναστημένη ζωή, για να οδηγήσει κι εμάς από τον θάνατο στη ζωή, από το σκοτάδι στο αιώνιο φως∙ από τη δουλεία στην ελευθερία, από τη γη στον ουρανό, από την εξορία στην Βασιλεία του Θεού, στο σπίτι του Πατέρα. Γιατί αν ο θάνατος είναι «το συγκλονιστικότερο γεγονός της ζωής», τότε η Ανάσταση του Χριστού είναι πράγματι «η εορτή των εορτών».
Σκέφτομαι όμως και διερωτώμαι, αγαπητοί μου αδελφοί: Πόσο το ιστορικό και μεγαλειώδες αυτό γεγονός της Ανάστασης του Χριστού γίνεται η ελπίδα μας για το μέλλον, η υπέρβαση των ορίων της φύσεως, της πικρίας, της αποτυχίας και της απόγνωσής μας; Μήπως τελικά… ψάχνομε την χαρά στην κοιλάδα των δακρύων; Σ’ έναν κόσμο που αργοπεθαίνει την ζωή; Μήπως ψάχνουμε στους ταραγμένους ανθρώπους την ειρήνη και στους σκληρόκαρδους την αγάπη; Πόσοι από εμάς αληθινά πιστεύομε πως όσο και αν η πραγματικότητα που μας περιβάλλει είναι ζοφερή, όσο και αν οι πάσης φύσεως κρίσεις μας οδηγούν να αγωνιούμε για το μέλλον, όσο κι αν η φτώχεια, η ανέχεια, η ανεργία, η στέρηση έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας, η Ανάσταση του Χριστού είναι και παραμένει μοναδική πηγή της χαράς και της ελπίδας μας; Πόσοι από εμάς, τέλος, στις προκλήσεις των καιρών, στην φυλακή της μόνωσής μας, στην σκλαβιά της κατανάλωσης, του καιροσκοπισμού και του βολέματος απαντάμε με τα λόγια του Σολζενίτσυν: «Όταν η σκέψη μου παραπαίει, κλονισμένη από την αμφιβολία, όταν το πνεύμα λιποψυχεί, όταν οι πιο έξυπνοι δεν βλέπουν πιο πέρα από το βράδυ και δεν ξέρουν τι θα κάνουν το πρωΐ, τότε, Κύριε, μου στέλνεις τη φωτεινή Σου σιγουριά: Εσύ υπάρχεις κι Εσύ θα φροντίσεις να μην κλείσουν όλοι οι δρόμοι του Καλού».
Αγαπητοί μου αδελφοί, τέκνα φωτόμορφα και ευλογημένα της Εκκλησίας μας,
Εάν αληθινά θέλομε και ποθούμε το Ανέσπερο Φως της Αναστάσεως να φωτίσει τον νου και την καρδιά μας, να μας απαλλάξει από τα ποικίλα σκοτάδια των καιρών μας, ελευθερώνοντάς μας από τους φόβους για το μέλλον και να μεταμορφώσει την καθημερινότητά μας σε πηγή δύναμης, ζωής, φωτός και ελπίδας, τότε χρειάζεται να συνειδητοποιήσομε την ανάγκη για ανάσταση: πνευματική, ηθική, κοινωνική. Τότε χρειάζεται να κατανοήσομε πως οι αλλεπάλληλες απογοητεύσεις του σήμερα έχουν ως κυρίαρχη αιτία την απομάκρυνσή μας από την αιώνια και ατελεύτητη πηγή χαράς, ελπίδας και ζωής τον Αναστημένο Κύριό μας. Τότε είναι καιρός να επιστρέψομε στην πατρική εστία, στη μάνα μας Εκκλησία, όπου τα πάντα «πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια».
Εύχομαι και ταπεινά προσεύχομαι στον Αναστάντα Κύριό μας, αυτό το Πάσχα, το Πάσχα του 2013, όπως καταστούμε όλοι μας μέτοχοι και κοινωνοί αυτής της ζωής, της ελπίδας, της χαράς και της αλήθειας.
Χριστός Ανέστη, ζωήν χαρισάμενος!
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω Αναστάντι αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ