ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
Αριθμ. Πρωτ. 1.219/Φ.5.1 Εν Κισάμω τη 3η Απριλίου 2012
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ
(3/2012)
Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον φιλόθεο λαό των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου
Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστείτε·
μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμμαζωχτείτε·
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθείτε·
φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε «Χριστός Ανέστη» εχθροί και φίλοι.
(Διονύσιος Σολωμός)
Αγαπητοί μου φίλοι και αδελφοί, τέκνα ευλογημένα και περιπόθητα των Επαρχιών μας Κισάμου και Σελίνου.
Με τους παραπάνω στίχους ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο ποίημά του «Η ημέρα της Λαμπρής» δοξολογεί την Ανάσταση του Χριστού. Την μεγάλη αυτή γιορτή της ενότητας και της καταλλαγής του ανθρώπου με τον Θεό. Της υπερνίκησης των παθών και των πτώσεων, του θριάμβου κατά του θανάτου, καθώς ο Χριστός με την Ανάστασή Του έγινε – γίνεται η “απαρχή των κεκοιμημένων”, όπως καταλήγει ο Κατηχητικός λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, δωρίζοντας νέα ζωή και ελπίδα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος και ο κόσμος αναδημιουργούνται. Η κτίσις όλη ζει θεολογικά την ογδόη ημέρα της Δημιουργίας. Γίνεται μία νέα αρχή στην ανθρώπινη ιστορία και στον κόσμο όλο. Όλα αλλάζουν. Η παρηγοριά και η ελπίδα γεννιούνται και πάλι στον άνθρωπο. “Τα πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια”. “Που σου θάνατε το κέντρον;”, ρωτά ο Απόστολος Παύλος. Και ο Ιερός Χρυσόστομος απαντά: “Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι”.
Όμως, αδελφοί μου, το ερώτημα ποιά η σημασία της Ανάστασης για τον σημερινό άνθρωπο, φοβούμαι πως είναι δύσκολο να απαντηθεί. Όσο κι αν η γλώσσα της θεολογίας δίνει περιγραφές του γεγονότος και φανερώνει σημεία, στα οποία θα μπορούσε κανείς να σταθεί, εκτός από την φαινομενική αταραξία του κόσμου και της ζωής, το ίδιο το μήνυμα της Ανάστασης δεν φαίνεται να αλλάζει τους πολλούς. Αποτέλεσμα: Το μεγάλο αυτό πανηγύρι της χαράς και της ζωής να βρίσκει και πάλι τον σύγχρονο κόσμο άδοξο, ηττημένο, φοβισμένο, δουλοπρεπή, αγωνιώντα και απελπισμένο. Ο άνθρωπος ενώ κατέκτησε την επιστήμη και την γνώση, ταυτόχρονα κατέληξε μοναχική ύπαρξη, ενώ έσπασε τα δεσμά, έχασε τους δεσμούς του, ενώ αποδεσμεύτηκε, αποξενώθηκε χωρίς να αποκτήσει περισσότερη ευτυχία. Η διαπλοκή, τα συμφέροντα, οι ημέτεροι να κυριαρχούν. Η ζωή φαίνεται να είναι απλόχερη για τους λίγους, ενώ οι πολλοί βιώνουν την δυσκολία, τον πόνο, τα δάκρυα, την απογοήτευση, την αδικία.
Τα γεγονότα των τελευταίων καιρών στην πατρίδα μας απέδειξαν περίτρανα πως η μεγάλη υπόσχεση μιας υλιστικής ευμάρειας, την οποία επιλέξαμε ως τρόπο και στάση ζωή, τελικά… μας έκλεψε το παν. Ανταλλάξαμε την ψυχή, το νόημα, την ζωή με τις φευγαλέες ικανοποιήσεις, με την υπερβολή, το «έχειν». Έτσι πολλοί από εμάς φαίνεται να μετατραπήκαμε σε δούλοι, αφού τίποτε δεν υποδουλώνει τον άνθρωπο πιο πολύ από το “πολλών δείσθαι”. Ενώπιον των πολλών αυτών διλημμάτων και έντονων προβληματισμών για ένα δυσοίωνο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον, καλείται ο Νεοέλληνας, όλοι εμείς, να λάβομε θέση και στάση ζωής και σωτηρίας.
Αδελφοί μου: Μπροστά σ’ αυτό το ορμητικό ποτάμι, που απειλεί να σαρώσει τα πάντα, μπορούμε να απαντήσουμε όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά. Πως; Με αφύπνιση, αντίσταση και εγρήγορση. Πηγαίνοντας κόντρα στο πνεύμα και το ρεύμα των καιρών. Με την πίστη πως οι δοκιμασίες οδηγούν στην υπομονή, η υπομονή στο δοκιμασμένο χαρακτήρα, ο δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα και η ελπίδα δεν απογοητεύει. Ποιά άλλη μπορεί να είναι άραγε η ελπίδα μας εκτός από την Αναστάσιμη ελευθερία; Από την ποιότητα δηλ. της νέας ζωής, η οποία πήγασε και πηγάζει από τον Ζωοδόχο Τάφο του Σωτήρος Χριστού; Τι άλλο μπορεί να μας δώσει την δύναμη να σηκώσομε και πάλι ψηλά τα λάβαρα των ιδανικών και της ιστορίας μας, να φυλάξομε θερμοπύλες ακολουθώντας τους Κυρηναίους της Σταύρωσης και τους αρχαγγέλους που σήκωσαν τα τρόπαια της ανάστασης του Γένους, της Ρωμιοσύνης, που η πορεία της παραμένει δακρύβρεχτη και αιματόβρεχτη, αλλά πάντοτε αειθαλής και ζωντανή, εκτός από την βεβαιότητα και την πίστη πως η Ανάσταση του Χριστού μπορεί να συμπαρασύρει όλους μας σε μία προσωπική ανάσταση και ανάταση; Αυτή την μυστική χαρά καλούμεθα να ζήσομε στην καθημερινότητα του βίου μας και αυτή την Αναστάσιμη φωνή του Χριστού άγκυρα ελπίδας στην ζωή μας.
Χριστός Ανέστη, αδέλφια μου! Καλή Ανάσταση Ελλάδα μας, γλυκιά μας Πατρίδα!!
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω Αναστάντι αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ