Ἀριθμ. Πρωτ. 1.83/Φ.5.1 Ἐν Κισάμῳ, τῇ 21ῃ Φεβρουαρίου 2024
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2024
«Ψυχή μου ψυχή μου, ἀνάστα, τὶ καθεύδεις; τὸ τέλος ἐγγίζει,
καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι, ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς
ὁ Θεός, ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν».
(Κοντάκιο Μεγάλου Κανόνος)
Κυριακή τῆς Τυρινῆς σήμερα, ἀγαπημένα παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας, τελευταία ἡμέρα πρίν ἀπό τό ὄμορφο ταξίδι τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τί εἶναι ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή; Περίοδος προσδοκίας καί ἐλπίδας, περίοδος ἔντονου πνευματικοῦ ἀγῶνος καί ἀσκήσεως· περίοδος ἐσωτερικῆς ἀναζήτησης τοῦ χαμένου μας ἑαυτοῦ καί ἐπιστροφῆς στήν πατρική οἰκία· περίοδος πού ἀρχίζει ἀπό τό ἀπόγευμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, μέ τόν Ἑσπερινό τῆς Συγχωρήσεως, τόν ὁποῖο θά τελέσουμε εἰς τήν Ἱερά Πατριαρχική Μονή Γωνιᾶς καί καλοῦμε ὅλους σέ κοινή προσευχή καί συμμετοχή, καί ἐκτείνεται ἕως καί τό βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ὅπου ἡ Ἐκκλησία θά μᾶς καλέσει νά ἀνάψουμε τήν λαμπάδα τῆς ψυχῆς μας ἀπό τό Ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ μας.
Περίοδος, πού καλούμεθα ὅλοι ἐμεῖς πού ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί εἴμαστε μέλη τοῦ Σώματός Του, τῆς Ἐκκλησίας, σέ ἕνα ταξίδι στό βάθος τοῦ ἑαυτοῦ μας, σέ ἕνα ταξίδι τῆς καρδιᾶς, γιά νά ἀνακαλύψουμε τήν κρυμμένη παρουσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μέσα μας, καθώς ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς δίδαξε ὅτι «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστί». Εὐκαιρία ἑτοιμασίας τοῦ ἑαυτοῦ μας γιά νά ζήσουμε τό δικό μας Πάσχα πού θά μᾶς ὁδηγήσει καί στήν ὁλόφωτη χαρά τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν λαμπροφόρο νύχτα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, τό «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα».
Πόση θέληση καί πόση διάθεση ἔχουμε νά ταξιδέψουμε, νά πορευτοῦμε, τό μεγάλο αὐτό πνευματικό ταξίδι; Ἰδού τό ἐρώτημα. Φαίνεται δύσκολη ἡ ἀπάντηση. Ἰδιαίτερα σέ ἐποχές πνευματικῆς σύγχυσης καί ἀποχαύνωσης, ἀποπροσανατολισμοῦ ἀπό τόν στόχο· ἐποχές πού οἱ ἐξουσίες νομοθετοῦν νόμους ἐνάντια στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μέ κίνδυνο «ὁ ἀνερμάτιστος δικαιωματισμός νά ὁδηγεῖ στόν ὁλοκληρωτισμό», ὅπως σχολιάζει καί ὁ μεγάλος φιλόσοφος καί στοχαστής Στέλιος Ράμφος· ἐποχές πού ἀδειάζει ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀπό ἀρετή καί χάρη Θεοῦ καί γεμίζει ἀπό πάθη, ἀδυναμίες, ἰδέες καί ἀπόψεις πού ζητοῦν αὐτοδικαίωση, φθάνοντας ἀπό τόν ἀνθρωπισμό στόν δικαιωματισμό, σέ μετάλλαξη δηλαδή τῶν ἰδεολογιῶν, σέ αὐτές, λοιπόν, τίς ἐποχές πού λησμονήσαμε τόν Θεό καί πιστέψαμε στόν ἑαυτό μας, τό ἐρώτημα πόση θέληση καί ἐπιθυμία νιώθουμε νά πάψουμε νά εἴμαστε περιπλανώμενοι καί ναυαγοί τῆς ζωῆς καί νά ἀναζητήσουμε τόν χαμένο μας παράδεισο εἶναι πιό ἐπιτακτικό ἀπό ποτέ.
Τώρα, λοιπόν, ἀγαπημένοι μου Χριστιανοί καί Χριστιανές, πού ἡ πνευματική χρεοκοπία χτυπᾶ τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας, τώρα πού ἡ ψυχή μας γέμισε ἀπό θάνατο, τώρα πού τό μυαλό μας εἶναι ἕρμαιο κάθε διανοητικῆς ἀγυρτείας, τώρα πού τά παιδιά μας ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τήν ἀνοιχτή ἀγκαλιά τῆς ἀγάπης μας, ἀπό θαλπωρή, φροντίδα καί προστασία γιά νά μήν τά κατασπαράξουν καί καταστρέψουν οἱ προβατόσχημοι λύκοι τῶν καιρῶν, πού στό ὄνομα τῶν ὅποιων «δικαιωματισμῶν», ὅπως ὀνομάζουν, βεβηλώνουν ὄχι μόνον τήν ἱερότητα τῆς οἰκογένειας, ἀλλά αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς· τώρα ἦρθε ἡ ὥρα νά ἀγωνιστοῦμε γιά νά ἀνέβουμε πιό ψηλά. Ἦρθε ἡ ὥρα νά καθαρίσουμε τήν καρδιά μας ἀπό τά πάθη. Νά ἐρευνήσουμε τόν ἑαυτό μας, τά βάθη τοῦ εἶναι καί τῆς ὕπαρξής μας καί νά συνειδητοποιήσουμε πώς πραγματική ἁμαρτία, τελικά, εἶναι τό νά ζοῦμε σάν νά μήν ἦρθε στόν κόσμο ὁ Χριστός γιά ἐμᾶς, σάν νά μήν μᾶς φανέρωσε, νά μήν μᾶς χάρισε, νά μήν μᾶς ἀποκάλυψε τήν νέα, ἐν Χριστῷ, ζωή.
Αὐτή ἀκριβῶς τήν νέα, ἐν Χριστῷ ζωή, ἀνοίγει ἐνώπιόν μας ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν νηστεία, μέ τήν προσευχή καί τήν μετάνοια, μέ τήν ἄσκηση καί τόν ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν, μέ τήν συνειδητή συμμετοχή μας στίς ἐξόχου κάλλους Ἱερές Ἀκολουθίες τῆς περιόδου καί τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Θεραπευτήριο πνευματικό. Μᾶς δείχνει τόν τρόπο καί μᾶς ἀνοίγει τόν δρόμο τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ. Δρόμος ζωῆς, δρόμος ἀλήθειας, δρόμος χαρᾶς καί ἐλπίδας, δρόμος βεβαιότητας καθώς, ὡς σημειώνει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου; εὐχαριστῷ τῷ Θεῷ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν» -Ποιός θά μέ σώσει ἀπό τοῦτο τό σῶμα τοῦ θανάτου; Εὐχαριστῶ τόν Θεό πού μέ ἔσωσε διά μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας (Ρωμ., ζ΄:24-25). Ἀφοῦ ὁ μόνος δυνάμενος νά μᾶς σώσει εἶναι ὁ «πατήσας τόν θάνατον, θανάτῳ», Ἰησοῦς Χριστός.
Ἄς ἀδράξουμε, παιδιά εὐλογημένα τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν πνευματική αὐτή εὐκαιρία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ἄς γίνει ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή τοῦ 2024, τό ζωντανό αὐτό σύμβολο ὁλόκληρης τῆς ζωῆς μας. Εὐκαιρία – αἰτία νά συνειδητοποιήσουμε πώς εἴμαστε Χριστιανοί, πού σημαίνει πώς εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ καί ζοῦμε μέ τόν Χριστό, καί πώς τό αἰώνιο λάθος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πού φαντάζεται τήν εὐτυχία σάν πραγματοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν του, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ Τολστόι. Καθαρός ὁ νοῦς, καθαρή ἡ καρδιά, καθαρό τό σῶμα, γιά νά ἀναστηθεῖ, νά ξυπνήσει ἡ ψυχή μας ἀπό τήν ραστώνη, τήν ραθυμία τῶν παθῶν καί νά ἑτοιμαστεῖ νά ὑποδεχθεῖ τόν Νυμφίο Χριστό, ἵνα «ἀκατακρίτως φθᾶσαι προσκυνῆσαι καί τήν ἁγίαν ἀνάστασιν», ὅπως εὔχεται ἡ Ἐκκλησία μας.
Γένοιτο, ἀγαπημένα παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καλή ἀντάμωση στό στάδιο τῶν ἀρετῶν πού ἀνοίγεται ἐνώπιόν μας. Ἀγώνας καί ἀντίσταση χρειάζεται στό κακό πού, ἀπειλητικά, κυκλώνει τίς ζωές καί τίς κοινωνίες μας. Ἀφύπνιση καί ἐγρήγορηση. Καρποφόροι καί νικηφόροι οἱ πνευματικοί ἀγῶνες πάντων ἡμῶν.
Εὐχέτης πάντων,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† Ὁ Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ