ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
Αριθμ. Πρωτ. 1.379/Φ.5.1 Εν Κισάμω, τη 4η Ιουλίου 2018
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
(3/2018)
Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή και φιλόθεο λαό
των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου
«Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι ἐν σοί, Παρθένε ἄχραντε∙ παρθενεύει γάρ τόκος καί ζωήν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετά Τόκον παρθένος καί μετά θάνατον ζῶσα, σώζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».
(Θ΄ Ὠδή Κανόνος Ἑορτῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Συναντοῦμε καί πάλι σήμερα, στήν μεγάλη αὐτή ἑορτή τῆς Χριστιανοσύνης, τήν Παναγία μας. Ἑορτάζει ἡ οὐράνια Μητέρα μας, ἡ γλυκιά μας Παναγία. Λαοφίλητη καί κοσμαγάπητη ἡ Παναγία μας. Μέ δέος καί ἱερό θάμβος, στεκόμεθα σήμερα, ἀλλά καί κάθε μέρα τῆς ζωῆς μας, ἐνώπιον τῆς ὁλόφωτης μορφῆς Της καί ἐπιθυμοῦμε, μέ ὅση δύναμη διαθέτουμε, νά Τήν ὑμνήσουμε, νικώντας τόν φόβο μέ τόν πόθο. Ἐκείνη πού εἶναι τό «πανάρρητον τῆς οἰκονομίας κειμήλιον», κατά τόν ἅγιο Ἐπιφάνιο Κύπρου, «τό κάλλος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως», κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό καί «τό μεθόριον κτιστοῦ καί ἀκτίστου», κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ. Μέσα στό βάθος τῆς ψυχῆς μας ὁ καθένας ἔχει πάντοτε ἀναμμένο ἕνα καντήλι στήν χάρη Της. Ἕνα καντήλι γιά νά φωτίζει τά βάσανα, τίς ἀγωνίες, τίς πτώσεις, τίς πληγές, τά δάκρυα τῆς καρδιᾶς μας. Μέσα στό θερινό καύσωνα, τή σύγχυση καί τήν ταραχή τῶν καιρῶν, ἔρχεται τό Θεομητορικό Πάσχα νά δροσίσει, νά γαληνέψει, νά συνετίσει, νά χαροποιήσει, νά ἐλευθερώσει.
Στήν ταπεινή, Πάναγνη καί Κεχαριτωμένη αὐτή κόρη τῆς Ναζαρέτ, συναντοῦμε μοναδικές ὑπερβάσεις. Νικῶνται οἱ νόμοι τῆς φύσεως, ὅπως ψάλει καί ὁ ποιητής τοῦ Κανόνα τῆς σημερινῆς ἡμέρας, καθώς στολίζει ὁ Θεός τήν Παναγία μας μέ τήν καθαρότητα τῆς παρθενίας, μοναδικό στολίδι καί μεγαλεῖο της πάναγνης Μαρίας τῆς Ναζαρέτ. Γι’ αὐτό καί ὅλοι ἐμεῖς, τά δικά Της παιδιά, τιμοῦμε τήν Θεοτόκο ὡς Ἀειπάρθενο καί ἐγκωμιάζουμε τήν ὡραιότητα τῆς παρθενίας Της καί τήν ὑπέρλαμπρη ἁγνότητά Της.
Διερωτῶμαι, ὅμως ἀδελφοί μου. Διερωτῶμαι καί σκέφτομαι: Ἄραγε ἡ σημερινή πραγματικότητα καί ὁ κόσμος μας τί σχέση ἔχει μέ τόν κόσμο τῆς Παναγίας μας; «Ὁ κόσμος πού ζοῦμε σήμερα εἶναι ἕνας ἀπάρθενος κόσμος», ἔγραφε προφητικά πρό πολλῶν ἐτῶν ὁ μακαριστός προκάτοχός μας Μητροπολίτης κυρός Εἰρηναῖος. Πόση ἀλήθεια κρύβουν τά λόγια αὐτά! Μολύναμε τήν ψυχή μας, χάθηκε ἡ ὀμορφιά καί ἡ καθαρότητά της, καί ὡς συνέπεια μολύναμε καί μολύνομε τόν κόσμο γύρω μας καί ἀνάμεσά μας.
Ἔτσι, λοιπόν, ἀβασάνιστα καί ἄκριτα, ἀντικαταστήσαμε τόν τίμιο καί εὐλογημένο γάμο μέ τήν συμβίωση. Ὅμως δέν μείναμε μόνο ἐκεῖ. Διαβάλλαμε καί διαστρέψαμε αἰώνιους ἠθικούς δεσμούς, πού ἐγγυῶνται τήν ἀκεραιότητα τοῦ προσώπου. Θεωρήσαμε «φυσικό» καί «ἐπιθυμητό», τό παιδί μας, στήν τρυφερή καί εὐαίσθητη ἡλικία τῶν δεκατεσσάρων ἐτῶν, νά ἀποφασίζει ἐάν ἐπιθυμεῖ νά παραμείνει στό φύλλο πού τοῦ χάρισε ὁ Θεός καί ἡ φύση, ἤ ἄν θέλει νά τό ἀλλάξει. Υἱοθετήσαμε τή συμβίωση ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλλου, κατατάσσοντάς την ὡς ἰσάξια του γάμου καί μάλιστα ἀποφασίσαμε πώς, στήν παρά φύση αὐτή κατάσταση, μποροῦν νά μεγαλώσουν καί νά ἀναπτυχθοῦν παιδιά, πού θά ἀποτελοῦν τό μέλλον τοῦ τόπου καί τῆς κοινωνίας μας. Μολύναμε, μάλιστα, καί τά σύμβολα τοῦ Ἔθνους καί τῆς Πατρίδας μας, τό Κοινοβούλιο καί τόν Ἄγνωστο Στρατιώτη «φωτίζοντάς» τα μέ τά… χρώματα τοῦ «φεστιβάλ τῆς ὑπερηφάνειας», ὅπως κάποιοι τό ὀνόμασαν. Φεστιβάλ, ὅπου οἱ θαμῶνες του, ἀπροκάλυπτα καί μέ περισσό θράσος, διαπόμπευαν ἱερά καί ὅσια σύμβολα τῆς πίστεώς μας, ὄχι μόνον μέ τήν ἀνοχή κορυφαίων θεσμικῶν προσώπων, ἀλλά καί μέ τίς ἐπευφημίες καί συμμετοχή των καί τήν ἔνοχη σιωπή πάντων ἡμῶν. Μέ ἄλλα λόγια προδώσαμε, ξεπουλήσαμε καί διαστρέψαμε τήν ἁγνότητα καί καθαρότητα τῶν νέων, ἀφαιρώντας ἀπό τή ζωή τους τήν ὀμορφιά τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἔρωτα τῆς ζωῆς καί ὁδηγώντας τα στήν παραζάλη τῶν αἰσθήσεων, τῶν παραισθήσεων καί τήν φτήνια τῶν ἐνστίκτων. Ἀπαξιώσαμε δηλαδή μιά μεγάλη ἀλήθεια: Πώς τά ὅρια τῆς ἐλευθερίας περιορίζονται ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν ἀλήθεια καί πώς ἡ ἀγάπη ἐάν δέν ἔχει ἐλευθερία μπορεῖ νά γίνει τυραννία.
Ἀδελφοί μου,
Μέσα στήν ἀσέληνη αὐτή νύχτα τῆς θλιμμένης μας ζωῆς, ὅπου «ὅλοι μας γέλασαν φοβερά, μᾶς σπάσαν τῆς ψυχῆς τά φτερά…», προβάλλει ἡ γλυκιά μορφή τῆς Παναγίας, ἡ Ὁποία «σώζει ἀεί» τήν κληρονομίαν Της. Σώζει καί ἐλευθερώνει παντοτινά ὅλους ἐμᾶς πού εἴμαστε ἡ δική Της κληρονομιά, τά δικά Της παιδιά. Μᾶς σώζει καί μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό ὅλους καί ὅλα πού πιστέψαμε καί μᾶς πρόδωσαν, μᾶς ἐγκατέλειψαν, μᾶς πούλησαν τό κακό ὡς δῆθεν πρόοδο καί εὐημερία, μᾶς ἔκλεψαν τήν χαρά καί μᾶς βύθισαν στήν ἀπελπισία.
Σήμερα, λοιπόν, τήν μεγάλη αὐτή ἡμέρα καί ἑορτή τῆς Παναγίας μας, ἄς ὑψώσουμε χεῖρες ἱκέτιδες καί ἄς προσευχηθοῦμε σέ Ἐκείνην, τή Μάννα τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἀνθρώπων. Ἄς παρακαλέσουμε καί ἐμεῖς τήν Παναγία νά μᾶς δώσει ἐλπίδα, πού νά γλυκαίνει τά δάκρυα καί τούς πόνους τῆς ζωῆς. Ἐλπίδα, πού θά μᾶς ελευθερώνει ἀπό τά πάθη καί τίς ἀδυναμίες μας. Θά φωτίζει τόν νοῦ καί τήν ψυχή μας. Ἐλπίδα, πού θά ἡσυχάζει τίς ἀγωνίες καί ἀνησυχίες τῆς νεολαίας μας καί θά τήν ὁδηγεῖ στό ξέφωτο τῆς ζωῆς. Ἐλπίδα, πού θά ἀνασταίνει τίς προσδοκίες μας, θά προστατεύει τό Γένος μας ἀπό «παντοίους κινδύνους» καί θά δροσίζει καί φωτίζει τίς καρδιές καί τή ζωή μας.
Καλή Παναγία, ἀδελφοί μου. Δύναμη, κουράγιο, ἐλπίδα καί χαρά στή ζωή μας ἀπό τήν δική Της ζωή.
Μετ’ εὐχῶν καί πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
† Ὁ Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ