ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
Αριθμ. Πρωτ. 1.429/Φ.5.1 Εν Κισάμω τη 3η Ιουλίου 2013
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
(3/2013)
Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον φιλάγιο λαό των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου
«Από τη γη σε πέρασαν στον ουρανό Άγγελοι κι Αρχάγγελοι… Καθώς διαβαίνεις κάνεις ευλογημένο τον αέρα, ο αιθέρας ψηλά αγιάζεται. Χαρούμενος ο ουρανός υποδέχεται την ψυχή σου. Σε προϋπαντούνε με ύμνους ιερούς και ολόφωτες λαμπάδες ολόχαρης γιορτής οι αγγελικές δυνάμεις που σχεδόν λένε: «Ποιά είναι τούτη που ανεβαίνει λευκανθισμένη», «που προβαίνει σαν αυγή, ωραία ωσάν φεγγάρι, λαμπερή ωσάν ήλιος;». Πόσο ομόρφηνες και γλύκανες! Εσύ «ωσάν άνθος του αγρού», «ωσάν το κρίνο ανάμεσα στ’ αγκάθια»… Άφατο σκίρτημα χαράς για τους Αγγέλους και όλες τις υπερκόσμιες δυνάμεις, δίχως τέλος ευφροσύνη για τους Πατριάρχες, ανεκλάλητη χαρά για τους Δικαίους, αγαλλίαση ατέλειωτη για τους Προφήτες! Ευλογείς τον κόσμο, αγιάζεις την πλάση όλη! Ανάσα για τους καταπονεμένους, γι’ αυτούς που πενθούνε, παρηγοριά, γιατρειά των αρρώστων, λιμάνι στους θαλασσοδαρμένους, συγχώρεση για τους αμαρτωλούς, των λυπημένων καλοσυνάτη παρηγορήτρα, για όλους τους ικέτες σου, πρόθυμη βοήθεια…».
(Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: Εγκώμιο Α΄
στην πάνσεπτη Κοίμηση της Μητέρας του Θεού)
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Με τους εγκωμιαστικούς αυτούς λόγους ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει το μυστήριο της Κοίμησης της Θεοτόκου Μαρίας, της γλυκιάς μας Παναγίας. Αλλά η εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας δεν είναι απλώς άλλη μια γιορτή στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας, αλλά ιστορική πρόγευση και κοινωνία στη ζωή της αγιότητος. Η Παναγία όσο έζησε στην γη ήταν στην αφάνεια για να βγάλει στην επιφάνεια την ικεσία του ανθρώπου με την μεσιτεία Της στο παιδί Της και Θεό μας. Δεν μίλησε όσο ήταν στην ζωή, δεν άφησε κείμενα ή επιστολές, για να μιλά σ’ Εκείνον τώρα που βρίσκεται στην όντως Ζωή. Γιά να γίνεται η γέφυρα που θα γεφυρώνει τον Ουρανό με την γη. Τα παρόντα με τα μέλλοντα, τα πρόσκαιρα με τα αιώνια. Λίγα τα λόγια Της όταν ήταν στην γη, αμέτρητα τώρα που είναι στον ουρανό. Σιωπηρή η παρουσία Της τότε και εδώ, προσευχητική τώρα και εκεί.
Όμως εμείς οι Έλληνες, οι Ρωμιοί, τιμούμε σήμερα και το Πρόσωπο εκείνο, το οποίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία και το Γένος μας. Όλος ο Ελληνισμός, όλο το Γένος, όλη η Ρωμηοσύνη “μοσχοβολά από το ευωδιαστό σκήνωμα της Παναγίας, που είναι η Μήτηρ των ορφανεμένων, η ελπίς των απελπισμένων, η χαρά των θλιβομένων, η άγκυρα των θαλασσοδερμένων”, όπως τόσο όμορφα σημειώνει ο Φώτης Κόντογλου στο έργο του «Η Παναγία και ο λαός».
Τώρα, λοιπόν, που η μιζέρια έχει καλύψει τα πάντα και η δυστυχία φτάνει στην παραμικρή γωνιά του τόπου και της κοινωνίας μας. Τώρα που η φτώχεια σε αξίες και πρόσωπα είναι ολοφάνερη, με αποτέλεσμα ο βίος μας να έχει γίνει α-βίωτος. Τώρα που οι δήθεν σωτήρες και προστάτες μας δείχνουν πλέον ανίκανοι να σώσουν ακόμα και τον εαυτό τους. Τώρα που όλα μοιάζουν σαν «να τα σκιάζει η φοβέρα και να τα πλακώνει η σκλαβιά». Τώρα που όλες αυτές οι ραγδαίες και ανησυχητικές εξελίξεις σηματοδοτούν την αβέβαιη και επίπεδη καθημερινότητα, τώρα, λοιπόν, είναι η ώρα της Παναγίας μας. Εκείνη είναι η απαντοχή μας. Η καταφυγή μας. Η ελπίδα και σωτηρία μας. Εκείνη ακούει τα βάσανα και τους καημούς μας. Εκείνη μεταμορφώνει τις ελπίδες μας σε πραγματικότητα με τη δική Της παρέμβαση και μεσιτεία. Εκείνη μας οδηγεί, μας δείχνει το δρόμο και μας καλεί να νικήσομε τον φόβο σε κάθε μορφή θανάτου, πάθους και αδυναμίας. Εκείνη μας βοηθά να κατανοήσομε πως αποκτά νόημα η ζωή μας όχι γιατί υπάρχομε, αλλά γιατί αγαπούμε. Εκείνη μας παραγγέλλει, μέσα από την εύλαλη σιωπή Της, πως ελπίζομε και χαιρόμαστε, όχι γιατί αγωνιούμε, αλλά γιατί πιστεύουμε. Εκείνη μας διδάσκει να ζήσουμε με κέντρο της ζωής μας όχι τα “θέλω”, το “εγώ” και τις εξαρτήσεις μας, αλλά ελεύθεροι από λάθη και από πάθη.
Το ερώτημα όμως που γεννάται, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι τελικά, πόσο έχομε κατανοήσει, πόσο έχει γίνει συνείδηση σε όλους μας ότι ο κόσμος μας θα αλλάξει, θα ομορφύνει και θα καλλύνει, η ζωή μας θα μεταμορφωθεί σε φως, χαρά και ελπίδα, μόνο όταν αυτή η αλλαγή γίνει στάση ζωής της καθημερινότητας του προσωπικού μας βίου.
Καλή Παναγία, αδελφοί μου. Ο Θεός, διά πρεσβειών της Κυρίας Θεοτόκου, της αγαπημένης και γλυκιάς μας Μάνας, να ευλογεί, σκέπει, φρουρεί και αγιάζει πάντας ημάς.
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ