ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΣΑΜΟΥ & ΣΕΛΙΝΟΥ
Αριθμ. Πρωτ. 1.401/Φ.5.1 Εν Κισάμω, τη 7η Ιουλίου 2016
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
(3/2017)
Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή και φιλόθεο λαό
των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Στην ζωή σχεδόν κάθε ανθρώπου το ιερότερο πρόσωπο είναι η μητέρα του. Εκείνη είναι το καταφύγιο και το λιμάνι μας σε κάθε χαρά και λύπη της ζωής μας.
Η Θεοτόκος Μαρία, η μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μητέρα όλου του ανθρωπίνου γένους, είναι η καταφυγή, η παρηγοριά και η ελπίδα κάθε χριστιανού, η χαρά και ο στέφανος της ζωής μας. Στην Θεοτόκο Μαρία, την μάνα όλου του κόσμου και την δική μας μάνα, είναι αφιερωμένος όλος ο μήνας Αύγουστος. Από την 1η Αυγούστου με τις Ιερές Παρακλήσεις, με κορύφωση την πάνσεπτη εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας έως και την 31η Αυγούστου με την εορτή της Τιμίας Ζώνης, ολόκληρος ο Αύγουστος υμνεί και τιμά το πανάγιο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, καλώντας όλους μας, που σέρνουμε τα βήματά μας στον καύσωνα της καθημερινής βιοπάλης και το λιοπύρι της ζωής, να ξεδιψάσουμε, να ξαποστάσουμε και να ανακουφιστούμε από την βρυσομάνα του καλοκαιριού, την γλυκιά μας Παναγία.
Στην δίνη της καθημερινότητάς μας, στο βαθύ σκοτάδι των πολλών απογοητεύσεων και αντιθέσεων της ζωής, των εσωτερικών και εξωτερικών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, όπου ο άνθρωπος ασφυκτιά και εναγώνια αναζητεί διέξοδο και ελπίδα, εκεί έρχεται η Παναγία Μητέρα μας. Έρχεται ως «φωτοδόχος λαμπάδα», που φωτίζει όλους εκείνους που παραπαίουν στα σκοτάδια της αστοχίας και αβεβαιότητας και ως ελπίδα στις πολλές απέλπιδες ανατροπές και απογοητεύσεις της ζωής. Έρχεται να μας ελεήσει, να μας παρηγορήσει και ανακουφίσει, να μας χαρίσει το μητρικό Της χάδι και την ανοιχτή Της αγκάλη, που ως «πλατυτέρα των Ουρανών», αγκαλιάζει όλους, αφού όλοι είμαστε δικά Της παιδιά.
Τώρα, λοιπόν, που η ευημερία ως ζωή, παχυλή και επίπεδη, ξεθωριάζει, τώρα που τα μάτια, θολά από το γνόφο της πολύμορφης ανασφάλειας, δακρύζουν και ανασηκώνονται προς τον Ουρανό, τώρα όλοι, που νιώθομε έωλοι και μετέωροι μέσα στο καύμα του στεγνού από ελπίδες κόσμου, τώρα ο Ουρανός προσφέρει «νεφέλη ολόφωτη, την τους πιστούς απαύστως επισκιάζουσαν», προσφέρει ως ανεκλάλητο φως, γλυκαίνον τα έλκη «των κουρασμένων κωπηλατών, στις λίμνες των ματαίων λογισμών…», την Θεοτόκο Μαρία, την «μητέρα της ζωής». Εκείνη, δηλαδή, που είναι η μόνη που μπορεί να απαντήσει στα άλυτα «γιατί», στα πολλά «θέλω», στα τόσα παρακάλια και ικεσίες, καθώς η δική Της αγάπη είναι η μόνη πανύμνητη και αιώνια αγάπη που αγκαλιάζει ψυχές και σώματα, στεριές και θάλασσες, κάμπους και βουνά.
Για τούτο, αδελφοί μου, ας ζήσουμε αυτόν τον Δεκαπενταύγουστο με δάκρυα χαράς και προσμονής, με τα κεριά της πίστης αναμμένα, και ας σταθμούμε με δέος ιερό μπροστά στην πανσεβάσμια και ιερώτατη μορφή της Παντοβασίλισσας, αναθέτοντας σε Εκείνην τις ελπίδες, τους πόνους, τις δυσκολίες και τα βάσανά μας, τις χαρές και τις λύπες μας, προσβλέποντας με εμπιστοσύνη στις ακοίμητες πρεσβείες Της, καθώς μόνον Εκείνη μπορεί να μας ελευθερώσει «από πάσης ανάγκης και θλίψεως». Ας γίνει αυτός ο Δεκαπενταύγουστος, για τον καθένα μας, η απαρχή για ένα εσωτερικό, ταξίδι ψυχής, για να προσεγγίσουμε, ψηλαφίσουμε, και γευθούμε το κάλλος της Παναγίας μας. Σε αυτή την αναζήτηση της πνευματικής ομορφιάς και χαράς, που μπόρεσε να υπερβεί και να νικήσει ακόμα και τον θάνατο και να τον μετατρέψει σε «αυγή μυστικής ημέρας», σε φως και ζωή, σε αυτή, λοιπόν, την αναζήτηση ας προσανατολίσουμε και την δική μας ζωή, εάν θέλουμε όχι απλά να ζήσουμε, αλλά να έχουμε και περίσσευμα ζωής.
Καλό Δεκαπενταύγουστο αδελφοί, με την Παναγία μας και ας είμαστε η τελευταία χορδή από το μαφώριό Της.
Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω αγάπης,
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ
† Ὁ Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ