Skip to content Skip to footer

Ενορία Αγίου Νικολάου Καλυβιανής

Η Ενορία Αγ. Νικολάου Καλυβιανής βρίσκεται στο βορειοδυτικότερο άκρο της Κρήτης, ανήκει στο Δ.Δ. Γραμβούσας Κισάμου και υπάγεται πνευματικά και διοικητικά, στην θεόσωστη και ιστορική Μητρόπολη Κίσαμου και Σελίνου.

Στα όρια της ενορίας περιλαμβάνονται 7 χωριά, το λιμάνι Κίσαμου, το ακρωτήριο της Γραμβούσας, καθώς και η ομώνυμη νησίδα.

Σε κάθε χωριό δεσπόζει κι ένας ναός, ο οποίος αποτελεί το κέντρο της ενοριακής και ευχαριστιακής ζωής. Ο χώρος αυτός ανήκει στη λατρεία του αληθινού Θεού, είναι χώρος προσευχής, αγιασμού και ευλογίας.

Ο κεντρικός Ι.Ναός του Αγίου Νικολάου στην Καλυβιανή είναι ένας περικαλλής ναός βασιλικού ρυθμού, λιθόκτιστος, με λαξευμένα διακοσμητικά στοιχεία, κεραμοσκεπής, ιστορημένος με υπέροχες αγιογραφίες και διακοσμημένος με περίτεχνο ψηφιδωτό.

Εδώ υπάρχει το εκκλησιαστικό μουσείο και οι αίθουσες που καλύπτουν τις πολύπλευρες δραστηριότητες της ενορίας.

Κοντά στην Καλυβιανή υπάρχουν τα εκκλησάκια Ζωοδόχος Πηγή και Αγ. Γεώργιος, στην τοποθεσία Σφάκος, Τίμιος Σταυρός στο Μετόχι και ο Αγ. Νεκτάριος που πρόσφατα εγκαινιάστηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Αμφιλόχιο.

Ο δίκλιτος Ι.Ν. του Αγ. Αντωνίου – Αγ. Ελευθερίου στο Νιο χωριό, κτισμένος αρχές του προηγούμενου αιώνα, στην θέση που υπήρχε ερειπωμένο εκκλησάκι, διαθέτει δύο μικρές αίθουσες, η μία εκ τον οποίων χρησιμοποιείται ως αγροτικό ιατρείο.

Στο Νιο χωριό υπάρχει και ο Ι.Ναός του Αγίου Ραφαήλ, κτισμένος από οικογένεια ευλαβών πιστών.

Ο Ι.Ν. του Αγ. Γεωργίου στα Κουτουφιανά συμπληρώνει τους τρεις βασικούς Ι.Ναούς που εξυπηρετούν τις λειτουργικές ανάγκες της ενορίας. Κτίστηκε το 1908 και εγκαινιάστηκε από τον επίσκοπο Κισάμου και Σελίνου Άνθιμο Λελεδάκη.

Ο Ναός είναι λιθόκτιστος, βασιλικού ρυθμού, με όμορφες βυζαντινές εικόνες και ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Η εκκλησία διέθεσε τμήμα οικοπέδου δίπλα στον ναό, για να κατασκευαστεί σχολείο. Τώρα στεγάζεται εκεί το Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Κισάμου. Υπάρχει επίσης ενοριακή αίθουσα καθώς και χώρος διαμορφωμένος για εκδηλώσεις που χρησιμοποιείται και από τον πολιτιστικό σύλλογο της Γραμβούσας.

Κοντά στα Κουτουφιανά το χωριό Αζωγυράς έχει προστάτη του τον Αγ. Δημήτριο, και τα Πιπεριανά τον Αγ. Σπυρίδωνα.

Στην βορειοανατολική πλευρά της ενορίας καθώς ερχόμαστε από την Κίσαμο, (πρωτεύουσα της επαρχίας, που απέχει τρία χιλιόμετρα) συναντάμε το λιμάνι Καβονησίου Κισάμου και το χωριό Τράχηλας.

Στο λιμάνι υπάρχει ο τρίκλιτος Ιερός Ναός που τιμάται στην μνήμη των Αγ. Νικόλαου, Αγ. Κυρ Ιωάννου, και Αγ. Στυλιανού. Είναι σταυροειδής μετά τρούλου με αρχιτεκτονική μορφή. Στον οικισμό Τράχηλα βρίσκεται ο Ι.Ναός Γενεσίου της Θεοτόκου.

Εκτός από τους παραπάνω Ι. Ναούς που υπάρχουν μέσα η κοντά στους οικισμούς, οι ανθρώπινες ψυχές αναζήτησαν στον μοναχισμό την σωτηρία, ίδρυσαν Μοναστήρια, που κράτησαν την πίστη και την εθνική συνείδηση στις δύσκολες εθνικές περιστάσεις.

Στο ακρωτήριο Γραμβούσας υπάρχουν εκκλησάκια καθώς και ερείπια από τα Μοναστήρια που διέλαμψαν στο παρελθόν, στην Τίλυφο η Κοίμηση της Θεοτόκου, στα Χάμπαθα η Υπαπαντή του Σωτήρος και στον δρόμο προς τον Μπάλο ο Άγιος Ιωάννης, (Αποτομή κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου).

Υπάρχουν και νεότερα εκκλησάκια που οι πιστοί ανήγειραν, όπως η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, ο Άγιος Σώζων, ο Άγιος Μάμας και η Αγία Ειρήνη.

Στην δυτικότερη άκρη του ακρωτηρίου είναι ο Αγ. Γεώργιος ο οποίος είναι καθιερωμένο να πανηγυρίζει την Κυριακή των Αγ. Πάντων, και απέναντι στην νησίδα της Γραμβούσας ο Ναός των Αγίων αποστόλων.

Είκοσι ένα ναούς έχει η ενορία, μικρούς και μεγάλους, σε οικισμούς και βουνά. Όλοι μεγαλύνονται με την παρουσία του Θεού, συνδέονται με θαύματα και ιστορικά γεγονότα, είναι καταφύγια, διδακτήρια ψυχών και γέφυρες που οδηγούν στην σωτηρία.

Οι Ναοί πανηγυρίζουν με μεγαλοπρέπεια και κατάνυξη, πλήθος πιστών συρρέει, για να προσκυνήσει και να ωφεληθεί από την πρεσβεία των αγίων και την Χάρη του Θεού. Διδάσκονται από το κήρυγμα και μετέχουν προσφέροντας και αποδεχόμενοι τα αγαθά στον ναό αλλά και στις πανηγυρικές τράπεζες αγάπης που ακολουθούν.

Ευλαβείς κτήτορες, δωρητές, ψάλτες, επίτροποι, εφημέριοι θα θέλαμε να γράψουμε τα ονόματά τους για να τους ευχαριστήσουμε, προτιμάμε όμως να προσευχηθούμε στην πρόθεση του Ναού εις ευήκοον του Θεού, γιατί γνωρίζουμε πως η προσφορά τους κατευθύνεται προς δόξαν Θεού.

Εκεί στην άκρη του ακρωτηρίου της Γραμβούσας, σε ένα εκκλησάκι, υπάρχει μία παρακαταθήκη που δείχνει τις συντεταγμένες στην πορεία της ενορίας …. τα οστά 40 γυναικόπαιδων που σφαγιάστηκαν το 1825, επειδή δεν άλλαξαν την πίστη τους, μας καθιστούν υπεύθυνους και μας φωνάζουν να αγωνιζόμαστε… «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία».

Από την καρδιά μας εκπορεύονται οι μακαρισμοί για τις ψυχές των κεκοιμημένων αδελφών και πατέρων μας και οι ευχαριστίες και προσευχές για τους εκλεκτούς ενορίτες που αποτελούν το πλήρωμα της τοπικής εκκλησίας.