Εις δείπνον Ο.Α.Κ. προς τιμήν της Α.Θ. Παναγιότητος
του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου
Παναγιώτατε Πρωθιεράρχα της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και Αρχηγέτα των ανά την Οικουμένην Ορθοδόξων, μετά της τιμίας Συνοδείας Σας, Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αλβανίας, κ. Αναστάσιε, Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κρήτης, κ. Ειρηναίε, Αιδεσιμολογιώτατε Γενικέ Γραμματεύ του Π.Σ.Ε., Δρα Olav Tveit Fykse, Σεβασμιώτατοι και τιμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς, Εξοχώτατε εκπρόσωπε της Ελληνικής Κυβερνήσεως, Υφυπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, κ. Μανούσο Βολουδάκη, Εξοχώτατε Αντιπρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων, κ. Χρήστε Μαρκογιαννάκη, κύριοι Βουλευταί, Εξοχώτατε Γενικέ Γραμματεύ της Περιφερείας Κρήτης, κ. Σταύρε Αρναουτάκη, Αξιότιμε Γενικέ Γραμματεύ Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, κ. Αθανάσιε Καρούντζο, Αξιότιμε Γενικέ Γραμματεύ Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, κ. Γεώργιε Δεικτάκη, Αξιότιμε Γεν. Γραμματέα Θρησκευμάτων του Υπ. Παιδείας, κ. Γεώργιε Καλαντζή, Αξιότιμε Δήμαρχε Πλατανιά, κ. Ιωάννη Μαλανδράκη, Αξιότιμα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες Οφφικιάλοι του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, Υψηλοί προσκεκλημένοι, Ελλογιμώτατε Δρα Κωνσταντίνε Κενανίδη, Γενικέ Δ/ντα της Ο.Α.Κ., Αγαπητοί συνδαιτημόνες,
Μετά πλησμονής χαράς και περισσείας πνευματικής αγαλλιάσεως Σας υποδεχόμεθα και Σας καλωσορίζουμε εις τους φιλοξένους χώρους της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, η οποία τελεί υπό την πνευματικήν φροντίδα και μέριμναν Υμών Παναγιώτατε, του Πατριάρχου του Γένους.
Η παρουσία του παγκοίνως ανεγνωρισμένου προσώπου Σας εν μέσω ημών κατά το δείπνον τούτο και η συμμετοχή Σας εις την συνεδρίαν της Κ.Ε. του Π.Σ.Ε. δεικνύουν εις πάντας ημάς το σαφές και ειλικρινές ενδιαφέρον Σας δια την προώθησιν των εργασιών του Συμβουλίου αυτού, δια την συνέχισιν της ομαλής και ευστόχου λειτουργίας του, την ευόδωσιν των ωρισμένων οραμάτων του αλλά και την άδολον αγάπην Σας δια σύνολον τον χριστιανικόν, και όχι μόνον, κόσμον προς επίτευξιν της ποθουμένης ενότητος αυτού. Η φιλόστοργος και φιλόπονος καρδία Σας, ως Ορθοδόξου Πατριάρχου ο οποίος θεωρεί τας αρνητικάς συνεπείας του επικρατούντος θρησκευτικού διαμελισμού, ενός Χριστού μεμερισμένου εις διαφορετικάς ομολογίας και πίστεις, φλέγεται δια την έκπτωσιν αυτήν της θρησκευτικής συνειδήσεως, τα ανακύπτοντα συνεχώς ηθικά διλήμματα του ανθρώπου τα αφορώντα εις την εις Θεόν πίστιν, και λειτουργεί ανυστάκτως και εναργώς δια να καταστή το ιδανικόν της συζεύξεως του χριστιανικού κόσμου απτή πραγματικότης.
Η από πολλών αιώνων διάσπασις της ενότητος της Μιας Εκκλησίας, η γένεσις και ανάπτυξις, συν τω χρόνω, πολλών χριστιανικών ομολογιών, ο, πολλάκις άνευ ορίων, μεταξύ των χριστιανικών παραδόσεων ανταγωνισμός και η χρήσις του προσηλυτισμού δια την επίτευξιν ιδιοτελών και χθαμαλών επιδιώξεων εις την θέσιν του ευαγγελισμού των εθνών,αι ιστορικαί συγκυρίαι του παρελθόντος αιώνος, αι πολεμικαί συγκρούσεις, αι κοινωνικαί και εθνικαί ανακατατάξεις και αι πολιτικαί μεταβολαί, αι συμμαχίαι και διαιρέσεις του κόσμου εις εχθρούς και φίλους, εις ημετέρους και αλλοτρίους, η σύγχρονος πολυπολιτισμική σύνθεσις των πρότινος συμπαγών κρατών και αμιγών κοινωνιών, η αμφισβήτησις πάσης αυθεντίας, ο κλονισμός θεσμών και αξιών, η έλλειψις ιδανικών, η αλματώδης πρόοδος των επιστημών, εκείνων ιδιαιτέρως που έχουν κέντρο τους τον άνθρωπον, ως η Βιοηθική, η Γενετική, και η Βιοτεχνολογία, με τα ηθικά διλήματα η και αδιέξοδα εις τα οποία οδηγούν την συνείδησιν του ανθρώπου, ως και τα επικίνδυνα -με ανεξελέγκτους προοπτικάς- αποτελέσματα των ερευνών τους, η αδυναμία του χριστιανικού κηρύγματος να προσεγγίση, ως φαίνεται, το υπαρξιακόν βάθος και να ικανοποιήση τας εσωτέρας αναζητήσεις του ολοέν και περισσότερον εμπιστευομένου την λογικήν γένους των βροτών, αλλά και η πρόσφατος εμφάνισις της παρουσιαζομένης ως οικονομικής κρίσεως, η οποία πλουσίως έχει διασπείρη εις άπασαν την ανθρωπότητα, και ιδίως εις τον ευρωπαϊκόν χώρον, τον φόβον, την αβεβαιότητα, την αμηχανίαν, την κατήφειαν, την αντίδρασιν, την αγωνίαν, την ακούσιον πτωχείαν, την απελπησίαν, την κινδυνολογίαν, την ταραχήν και τον πανικόν, καταδεικνύουσα τον άνθρωπον του εικοστού πρώτου αιώνος αδύναμον, ανέτιμον και κενόν των σταθηρών εκείνων εφοδίων και δυνάμεων, τα οποία θα τον συνεκράτουν εις την ζωήν, θα του έδιδον ώθησιν δια δημιουργίαν, η τουλάχιστον θα του ετροφοδότουν την ελπίδα.
Ταύτα πάντα, επιτρέψατέ μοι Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, εκλεκτοί συνδαιτημόνες, να θεωρώ, ότι προκαλούν την κραυγήν του κατακερματισμένου και συγκεχυμένου ανθρώπου δι’ αναθεώρησιν της στάσεως ζωής και πολιτείας του, συμφώνως με τα πρότυπα του Ευαγγελίου του Χριστού, και εδραίωσιν εντός του ενιαίας, ισορροπημένης και συγκροτημένης προσωπικότητος. Ο διεσπασμένος χριστιανικός κόσμος οφείλει να αφουγκραστή την εναγώνιον φωνήν του απέλπιδος και κακοποιημένου συγχρόνου προσώπου, το οποίον, παρά το όποιον επιτευχθέν ύψος εις τον χώρον της επιστήμης, της τεχνογνωσίας και τεχνολογίας, μετεωρίζεται και ακροζυγίζεται επικινδύνως εις βάθος απύθμενον.
Δια τούτο και η ενότης των διαφορετικών χριστιανικών παραδόσεων καθίσταται όχι μόνον ζητούμενον αλλά και αναγκαία επιταγή εις τας ημέρας μας, έργον το οποίον έχει αναλάβη να φέρη εις πέρας η ομοτράπεζος αδελφότης του Π.Σ.Ε.
Δεν είναι, νομίζω, της αρμοδιότητός μου να αναπτύξω αυτήν την ώραν ούτε τας θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί του θέματος, ούτε την άχρι τούδε συμβολήν Της εις τας εργασίας του Συμβουλίου, η τον εξέχοντα ρόλον τον οποίον ημπορεί να διαδραματίση εις την διατύπωσιν των επί μέρους θεολογικών θέσεων, κριτηρίων και πορισμάτων, ούτε, άλλωστε, την σπουδαιότητα και αξίαν Της, ως το ζων Σώμα του Χριστού, που στόχο Της έχει την αρμονικήν συνοδοιπορίαν της αποκεκαλυμμένης εν Κυρίω Ιησού θείας Αληθείας και της συνεχούς Αποστολικής Παραδόσεως μετά της ζωής των πιστών, της ανά τους αιώνας αγαστής συζυγίας του λόγου του Θεού και της μυστηριακής εμπειρίας των πιστών.
Ταύτα πάντα διαφαίνονται και επεξηγούνται ικανώς, και μόνον εκ της σεπτής παρουσίας Σας Πανσέβαστε Αρχιποίμενα του Γένους των Ορθοδόξων, ο Οποίος διεθέσατε εκ του πολυτίμου χρόνου Σας δια να ευρεθήτε εν μέσω των τετιμημένων μελών του ειρημένου Συμβουλίου, και εις το παρατιθέμενον αποψινόν δείπνον, εκ μέρους της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, εν μέσω πάντων ημών, μη φειδόμενος κόπου η γεωγραφικών αποστάσεων, και όντας Εκείνος ο οποίος προσεκαλέσατε την Κεντρικήν ταύτην Επιτροπήν εις τον χώρον αυτόν. Εξήλθετε του παμφώτου και μαρτυρικού Φαναρίου, δια να καταθέσητε την μαρτυρίαν της Ορθοξίας, την φωνήν των Μεγάλων Πατέρων και Διδασκάλων οίτινες απεκρυστάλωσαν την εις Χριστόν πίστιν δια Συνοδικών αποφάσεων και Ιερών Κανόνων, το μήνυμα της Αληθείας των Αγίων Αρχιεπισκόπων και Πατριαρχών Προκατόχων Σας, οι οποίοι εκλέησαν τον Πάνσεπτον Οικουμενικόν Θρόνον και τον ανέδειξαν περίβλεπτον καύχημα της ανθρωπότητος.
Επτρέψατέ μοι, όμως, να εκφράσω την πολλήν χαράν μου και να συγχαρώ από καρδίας τα μέλη της κοινότητος του Π.Σ.Ε. εις το προσφιλές προσωπόν σας, Αιδεσιμολογιώτατε κ. Γενικέ Γραμματεύ, δια την απόφασίν σας όπως εις την επομένην Γενικήν Συνέλευσιν, η οποία θα συγκληθή εις Βusan της Ν. Κορέας το έτος 2013, η ειρήνη και η δικαιοσύνη θα αποτελέσουν κεντρικάς εννοίας ενασχολήσεώς σας, με απώτερον στόχον να δυνηθή ο άνθρωπος να πολιτευτή εν πληρότητι και καινότητι ζωής, αναπαυόμενος εγγύς, η μάλλον εντός του Θεού του, του Θεού της ειρήνης, της αγάπης και της καταλλαγής.
Τυγχάνει γνωστόν δε τοις πάσι, ότι η αποκατάστασις αύτη των σχέσεων Θεού και ανθρώπου, η κοινωνία του πλάσματος μετά του Πλάστου του και την υπόλοιπον κτίσιν – δια την προστασίαν της οποίας έχετε εκδαπανίση τον άπαντα Υμών βίον, Θεήλατε Οιακοστρόφε του πηδαλίου της Εκκλησίας, – η αποκατάστασις της κοινωνίας της πίστεως εν τω συνδέσμω της αγάπης μεταξύ των χριστιανών, αποτελούν τον εσώτατον πυρήνα και το κέντρον του χριστιανικού κηρύγματος. Μόνον μια αξιόπιστος προβολή του μηνύματος αυτού ημπορεί να γίνη αποδεκτή από μία ελευθέραν και ανύποπτον, αδιάφορον η και εχθρικήν προς τον Χριστόν ύπαρξιν.
Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, αγαπητοί αδελφοί εν Χριστώ,
Το όραμα της Οικουμενικής κινήσεως δια την ενότητα των χριστιανών ενώπιον των κοινών προκλήσεων του κόσμου εδράζεται, ως είναι δεδηλωμένον εις τον καταστατικόν προγραμματισμόν της, εις την κοινήν Ομολογίαν πίστεως εις τον Ιησούν Χριστόν ως Θεόν και λυτρωτήν του κόσμου, αλλά οδεύει, ως τελική προοπτική, εις την αποκατάστασιν της εκκλησιαστικής κοινωνίας γύρω από την Τράπεζαν του Κυρίου. Αυτό ήταν το όραμα των πρωτοπόρων της ιδέας της Οικουμενικής κινήσεως και αυτός είναι ο τελικός της σκοπός, διότι μόνον εις την Εκκλησίαν υπερβαίνονται όλαι αι διασπάσεις του κόσμου. Λέγει χαρακτηριστικώς ο σύγχρονος όσιος Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ο Χριστός φανερώνεται μέσα στην ενότητα τη μεταξύ μας και στην αγάπη Του, την Εκκλησία. Εκκλησία δεν είμαι μόνος εγώ, αλλά μαζί κι εσείς. Εκκλησία είμαστε όλοι. Μέσα στην Εκκλησία όλοι ενσωματώνονται. Είμαστε όλοι ένα και ο Χριστός κεφαλή. Ένα σώμα, σώμα Χριστού… Ε, αυτό μόνο δια της χάριτος το καταλαβαίνει κανείς. Ζούμε τη χαρά της ενότητος, της αγάπης. Και γινόμαστε ένα μ’ όλους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα!». Δεν είναι τυχαίον, άλλωστε, το γεγονός ότι κατά την τέλεσιν ενός Δείπνου, που καλείται Μυστικός για τα όσα υπερφυή συνετελέσθησαν εις αυτόν, ο Κύριός μας ηθέλησε να παραδώση την πεμπτουσίαν της Καινής Διαθήκης Του εις τους Μαθητάς Του, ενώ εις εν άλλον δείπνον εις το χωρίον Εμμαούς απεκαλύφθη ανεστηκώς, από τον τρόπον καθ’ ον ευλόγησεν τον άρτον και τον εμοίρασεν εις τους μαθητάς, Λουκάν και Κλεόπαν.
Ο εις και μοναδικός αυτός τρόπος της κλάσεως του άρτου αποκαλύπτει την ταυτότητα του κλώντος, ποιεί μετόχους και κοινωνούς με τον αναστημένον Ιησούν τους συνδαιτημόνας μαθητάς, τους καθιστά ικανούς να Τον αναγνωρίσουν και να Τον αποδεχθούν ως Κύριον και Διδάσκαλον, πληροί τας καρδίας των χαράς και αγαλλιάσεως, βάλλει έξω εαυτών τους οποίους φόβους και τας αμφιβολίας, αποκαλύπτει την επίγνωσιν της εμπειρίας ότι: «εωράκαμεν τον Κύριον» (Ιωάν. 20,25), και δίδει την δύναμιν και την ώθησιν δια τον ευαγγελισμόν και των άλλων μαθητών με την βεβαιότητα και την αξιοπιστίαν, ότι «αληθής εστίν η μαρτυρία» (Ιωάν.5.32).
Τιμιωτάτη Κεφαλή του Οικουμενικού Θρόνου, μετά της σεβασμίας Συνοδείας Σας,
Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κρήτης, Αιδεσιμολογιώτατε Γενικέ Γραμματεύ του Π.Σ.Ε. Δρα Olav Tveit Fykse, Σεβασμιώτατοι, Αγαπητοί και αξιότιμοι προσκεκλημένοι,
Ανέκαθεν η μέριμνα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου υπήρξεν εναγώνιος δια την εύρυθμον λειτουργίαν του Ιδρύματος τούτου, της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, οι δεσμοί των ήταν πάντοτε ισχυροί, ιδίως όμως επί των ημερών Σας, Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, αισθανόμεθα άπαντες οι ενασχολούμενοι μετά της Ακαδημίας εντονωτέραν την Πατρικήν αγάπην και την Πατριαρχικήν πλουσίαν ευλογίαν, ολοέν αυξανόμενον το ενδιαφέρον Σας δια τα διαλαμβανόμενα εις Αυτήν, αναγνωρίζοντες το υψηλόν έργον το οποίον έχει αύτη να επιτελέση και συμμεριζόμενοι την αγωνίαν και τους κόπους της. Δια τούτο και Σας ευχαριστούμεν εκ βαθέων μη έχοντες να αντιδωρίσωμεν τι αντάξιον της αγάπης αυτής.
Την στιγμήν αυτήν επιθυμώ εκ μυχού καρδίας να εκφράσω την χαράν και την ικανοποίσίν μου, διότι εις αξιόλογος ακόμη Ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος, από τούδε και εις το εξής συγκαταλέγεται εις την στιβαράν χορείαν των Εταίρων του Ιδρύματος τούτου της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης. Ο διακεκριμένος Ιεράρχης έχοντας προσφέρη πολυτίμους υπηρεσίας εις τους Θελογικούς Διαλόγους μετά ετεροδόξων, αλλά και όντας Μέλος της Εκτελεστικής και Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, δια της καταστάσεως και αναδείξεώς του εις εταίρον της Ακαδημίας, προσδοκώμεν ότι έτι περισσότερον θέλει συνδράμη αυτήν εις το πολυσχιδές έργον της και δια των αρίστων και πολλών χαρισμάτων του θα διακονίση επιτυχώς και αξίως το όραμά της.
Υψώνων το ποτήριον τούτο του οίνου εις το αποψινόν δείπνον, το οποίον αβροφρόνως προσέφερεν η Περιφέρεια Κρήτης, εύχομαι από καρδίας, παρά το μακρόν και δύσβατον της πορείας μας δια την χριστιανικήν ενότητα, να κατορθώμεν μέσα από τα διανυόμενα βήματά μας να δίδωμεν την ορθήν μαρτυρίαν του Χριστού εις τον εναγωνίως προσδοκώντα άνθρωπον της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας, μη απογοητεύοντες αυτόν πλέον αλλά διδόντες εις αυτόν «τον άρτον τον ζώντα τον εκ του ουρανού καταβάντα» (Ιωάν, 6,51), ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 3,15).
Καλώς ωρίσατε Παναγιώτατε εις τα ίδια.