Ιερατικές Συνάξεις, κατά Αρχιερατικές Περιφέρειες, πραγματοποιήθηκαν τις ημέρες αυτές εις την Ι.Μητρόπολη μας, κατόπιν προσκλήσεως του Ποιμενάρχου μας κ. Αμφιλοχίου. Στις Συνάξεις, στις οποίες μετείχαν όλοι οι Κληρικοί της Ι. Μητροπόλεως, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Αμφιλόχιος, μοιράστηκε με τους Κληρικούς του σκέψεις, προβληματισμούς και εμπειρίες της παρελθούσης εκκλησιαστικής περιόδου, όπου οι Εκκλησίες λειτουργούσαν χωρίς την συμμετοχή του λαού του Θεού.
«Πιστεύω πατέρες και αδελφοί, ανέφερε ο Σεβασμιώτατος κ. Αμφιλόχιος, η οδυνηρή και τραυματική αυτή εμπειρία που βιώσαμε να λειτούργησε για όλους μας ως ευκαιρία-καιρός προσωπικού αναστοχασμού, εσωτερικής συντριβής και αυτοκριτικής, σε ότι αφορά την κληρική μας ζωή, διακονία και μαρτυρία. Πιστεύω όλοι μας να λάβαμε τα ανάλογα μηνύματα και να μην περιοριστήκαμε μόνο, ως συνήθως συμβαίνει στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι, τονίζοντας λάθη και παραλείψεις σε άλλους. Αναμφισβήτητα υπήρξαν υπερβολές από πλευράς της κοσμικής εξουσίας σε ότι αφορά την συμπεριφορά της απέναντι στην Εκκλησία.
Διασύρθηκαν Αρχιερείς, Ιερείς, και το χειρότερο κάποιοι στοχοποίησαν το πανάγιο και πανίερο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, χωρίς το οποίο δεν υπάρχει Εκκλησία. Αδιαπραγμάτευτο για την Εκκλησία. Όμως υπήρξαν και υπερβολές ζηλωτικού χαρακτήρα υπό τινών Κληρικών. Υπήρξαν Κληρικοί που βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα, να κατηγορήσουν Συνόδους, να λοιδορήσουν Αρχιερείς. Βιάστηκαν να βγουν στις πλατείες και τις αγορές και να σχολιάσουν, να κρίνουν με αποτέλεσμα να σκανδαλίζουν συνειδήσεις πιστών. Πίστεψαν ότι αν αυτονομηθούν και αυτοσχεδιάσουν έτσι, δήθεν, θα διακριθούν και θα επιβραβευτούν στην συνείδηση του πληρώματος. Αυτό, δυστυχώς, είναι μια παθογένεια μέσα στον χώρο της ευρύτερης Κληρικής μας οικογένειας. Γεγονός που σαφώς δεν φανερώνει πνευματική ωριμότητα και ποιμαντική αγωνία, αλλά εσωτερική κενότητα και εγωιστική προπέτεια. Ο όσιος Παϊσιος συμβούλεψε ένα μοναχό που φορούσε επιδεικτικά τρύπιο ράσο: «Από τις τρύπες του ράσου σου φαίνεται ο εγωισμός σου και η υποκρισία σου».
Αγαπητοί μου πατέρες: δεν θα μας κρίνει ο Θεός τόσο αυστηρά εάν φαινόμαστε στον κόσμο αυτό που είμαστε. Θα μας κρίνει όμως πολύ αυστηρά εάν είμαστε υποκριτές και φαινόμαστε άγιοι, αν είμαστε ανευλαβείς και εμπορευόμαστε την ευλάβεια. Διάβασα κάπου μια τραγική αλήθεια που, εύχομαι, να είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Έλεγε ένα παιδί Ιερέως: «Έχω ακούσει στο σπίτι μας τόσα εναντίον των Επισκόπων και των Ιερέων που δεν θα τους αγαπήσω ποτέ. Πως μπορώ να αγαπήσω την Εκκλησία, όταν ο ίδιος ο πατέρας μου ζει μια τόσο υποκριτική ζωή;». Προσοχή λοιπόν, πατέρες και αδελφοί μου, από όλους μας, όχι αμετροέπεια.
Ο λαός μας ζητά και έχει ανάγκη, την περίοδο αυτή, από λόγο παρακλητικό, παρηγορητικό και παραμυθητικό. Στήριξη. Αυτή θα πρέπει να είναι η ποιμαντική μας αγωνία, μέριμνα και φροντίδα. Πως θα ενισχύσουμε τους ανθρώπους μας. Από εμάς περιμένουν να τους κατανοήσουμε και να τους στηρίξουμε και όχι να τους λιθοβολήσουμε. Λένε οι Πατέρες ότι ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυστηρός με τον εαυτό του και επιεικής με τους άλλους. Εμείς;; Τι είμαστε αλήθεια; Ιδού ένα αλάνθαστο κριτήριο της πνευματικής μας καταστάσεως.
Ας ζυγιαστεί ο καθένας μας και ας βγάλει τα συμπεράσματα του για τον εαυτό του», κατέληξε ο Επίσκοπος μας παραγγέλλοντας όπως εφαρμόζονται οι οδηγίες της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης και ζητώντας από τους Ιερείς όπως σε όλες τις Ενορίες της Ι. Μητροπόλεως τελείται η Παράκληση του Οσίου Νικηφόρου κάθε εβδομάδα ως και το μυστήριο του Ι. Ευχελαίου, άπαξ του μηνός, προς ενίσχυση των πιστών. Προσέφερε δε σε όλους, ως ευλογία, πρόσφατη έκδοση της Ι. Μητροπόλεως με ανέκδοτα κείμενα του μακαριστού προκατόχου του κυρού Ειρηναίου. Έκδοση ιδιαίτερα επιμελημένη και φροντισμένη, προνοία του Γραμματέως της Ι. Μητροπόλεως και πρωτοψάλτου του Ι. Μητροπολιτικού Ναού, κ. Αντωνίου Βακάκη.