«Λοιπόν, θέλεις δεν θέλεις σε ξαναβάζουν, με όσα ακούς και διαβάζεις, στο «τριπάκι» γύρω από το λείψανο της αγίας Βαρβάρας. Βέβαια, όποιος δεν πέρασε από την «ουρά» για να προσκυνήσει, δεν μπορεί να αντιληφθεί τη δύναμη που έχει το εφτασφράγιστο κουτί. Κι εκείνο που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η παρουσία μεγάλου αριθμού νέων ανθρώπων, ανδρών κυρίως. Δεν έβλεπες, όπως συμβαίνει -δυστυχώς- σε πολλές εκκλησιές τα κυριακάτικα πρωινά, σχεδόν μόνο λευκά κεφάλια.
Η παρουσία των νέων ήταν έντονη και ενθαρρυντική. Ίσως αυτό να είδαν οι «αντιφρονούντες» και απαφάσισαν να ξιφουλκήσουν, μιλώντας για «εμπόριο οστών» και άλλες γελοιότητες, αιώρα που τους αιωρούσε! Ποιος, αλήθεια, και με ποιο δικαίωμα λοιδορεί την πίστη; Ποιος, αλήθεια, και με ποιο ανάστημα αντιτίθεται στο αίσθημα της ελπίδας; Υπάρχει, άραγε, Έλληνας που να έχει συγγενή ή φίλο σοβαρά άρρωστο και να μην έχει έστω σκεφτεί την προσφυγή στη θεία χάρη και δύναμη; Στα 17 μου χειρουργήθηκε πρώτη φορά για καρκίνο ο πατέρας μου. Νέος, ροκάς, αμφισβητίας, επαναστάτης, βρέθηκα στο μοναστήρι του ηγουμένου Ακακίου, φίλου του γιατρού, στο Λιόπεσι, για να φέρω στο Τζάνειο την εικόνα της Πλατυτέρας, που ζήτησε επιμόνως η μάνα μου, για να τη βάλει στο προσκεφάλι του άντρα της για λίγη ώρα.
Ομολογώ ότι δεν το έκανα από καρδιάς, αλλά ο πατέρας κέρδισε την μάχη και γύρισε σπίτι όρθιος! Στα 21 μου, φοιτητής πια, ξανάφερα την εικόνα, καθώς ο γιατρός χειρουργήθηκε για δεύτερη φορά. Όλοι τον είχαν ξεγραμμένο, αλλά γύρισε πάλι όρθιος και, όταν ανένηψε, πήγε με φίλους στο Άγιον Όρος. Επέστρεψε ήρεμος και έκτοτε δεν βλασφήμησε ούτε μία φορά. Έζησε ακόμη 18 χρόνια, έχοντας νικήσει την επάρατο. Στο σύγγραμμά του, ο καθηγητής Αυλάμης τον αναφέρει ως παράδειγμα ασθενούς που σημείωσε τέτοια πρόοδο. Τι να πιστέψω; Ότι ο καθηγητής έσωσε τον πατέρα μου; Ότι η Παναγιά τον έκανε καλά; Να τα πιστέψω και τα δυό; Επέλεξα το τελευταίο. Ναι, ο γιατρός έκανε τέλεια δουλειά, αλλά η πίστη της μάνας μου που τη μετέδωσε και στον πατέρα έπαιξε και εκείνη σπουδαίο ρόλο.
Γι αυτό και δεν αδικώ εκείνους που επέλεξαν να πάνε το λείψανο στον «Άγιο Σάββα». Όποιος έχει άρρωστο βαριά συγγενή του καταλαβαίνει. Όποιος έχει ξενυχτήσει στο προσκεφάλι του ανθρώπου του, που τον βλέπει να λιώνει και να του φεύγει μέσα απ’ τα χέρια, θα καταλάβει. Η πίστη και η ελπίδα, συνδυαζόμενες, βγάζουν πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Γι αυτό και μεγαλώνει η «ουρά» στην αγία Βαρβάρα. Μόνο γι αυτό».
Υπογραφή: Η ΑΚΙΣ
( Eφημ.: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 15.05.2015 σελ. 2)