Άλλο ένα καρδιοχτύπι μοιάζει να ΄χει τελειώσει με την ανακοίνωση των βάσεων των Πανελληνίων εξετάσεων, για να δώσει την θέση του στο επόμενο. Μετά τους πανηγυρισμούς και την χαρά της επιτυχίας οι γονείς διερωτώνται: Τι θα γίνει με την Σχολή που πέρασε το παιδί μου, έχει μέλλον; Πως θα ανταποκριθώ στα έξοδα που δημιουργούνται; Θα τα καταφέρει από μόνο του, αφού δεν θα είμαι μαζί του; Τα παιδιά σκέπτονται: Τα κατάφερα! Επιτέλους! θα ζήσω την ζωή που ονειρεύομαι! Άνοιξε ο δρόμος της ζωής μου! Υπάρχουν όμως και εκείνοι, και είναι πολλοί, που δεν πέτυχαν τον στόχο, δεν γεύθηκαν την χαρά της επιτυχίας. Γονείς και παιδιά σκέφτονται και διερωτώνται: Τι θα κάνω τώρα που δεν τα κατάφερα; Μήπως το παιδί μου να προσπαθήσει ξανά; Να το στείλω στο εξωτερικό να σπουδάσει; Που θα βρεθούν τόσα χρήματα;
Ανάμικτα τα συναισθήματα: Χαράς, ενθουσιασμού, αγωνίας για το άγνωστο, λύπης, απορίας, απογοήτευσης…. Τελικά, σκέφτομαι: Είναι τόσο απλά τα πράγματα ή μήπως πίσω και μέσα απ΄ όλα αυτά χρειάζεται η αναζήτηση για κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο; Νομίζω απάντηση δίνει ο Ντοστογιέφσκι. «Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια για αυτήν». Η προσπάθεια λοιπόν είναι αυτή που χαρίζει την αληθινή χαρά και ευτυχία στην ζωή. Καθώς, όπως λέει και ο Τολστόι: «ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις». Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε μπορεί ο καθένας μας να γίνει αυτό που πιστεύει και να συνειδητοποιήσει πως «όταν μια πόρτα στην ευτυχία κλείνει, ανοίγει μια άλλη, αλλά πιο συχνά κοιτάμε την κλεισμένη πόρτα και δεν βλέπουμε αυτή που έχει ανοίξει για μας».
Δεν είμαι σίγουρος πόσοι από εμάς και ιδιαίτερα τα παιδιά μας, αφού τα μάθαμε και τα πείσαμε όλα αυτά τα χρόνια πως το νόημα και η αξία της ζωής βρίσκεται στο «φαίνεσθε» και όχι στο «είναι», πόσο λοιπόν μπορούμε, μπορούν να προσλάβουν και να κατανοήσουν πως η ζωή είναι ένα ταξίδι που στην πορεία του μπορείς να γίνεις αυτό που πιστεύεις και πως το ταξίδι αυτό κρύβει μέσα του πολύ ομορφιά αλλά δεν μπορούν να την δουν όλοι, καθώς «Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι’ αυτό που είμαστε, ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε». (Βίκτωρ Ουγκώ)
Τις ημέρες αυτές λοιπόν που η ζωή χιλιάδων παιδιών μας ανοίγεται σε νέα ταξίδια και περιπέτειες και η ζωή πολλών άλλων αναζητά τρόπους και δρόμους νέας πορείας, νιώσαμε την ανάγκη, με τον απλό αλλά καρδιακό αυτό τρόπο, να επικοινωνήσουμε με γονείς και παιδιά, να συγχαρούμε και να ευχηθούμε για τον αγώνα και την προσπάθεια τους, τις επιτυχίες και τις φαινομενικές.. «αποτυχίες» τους και να τους πούμε ότι η ζωή είναι ένας αγώνας, δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται και πως όταν πιστέψεις πως μπορείς, έχει ήδη διανύσει την μισή διαδρομή. Γι΄ αυτό, όπως λέει και ο Γκαίτε: «Ό,τι μπορείς να κάνεις ή ονειρεύεσαι, μπορείς, ξεκίνα το. Η τόλμη χαρίζει ευφυία, μαγεία και δύναμη», αφού η ευτυχία είναι πάντα μέσα μας αρκεί να το πιστέψουμε. Πίστεψε λοιπόν στον εαυτό σου, εμπιστέψου τον Θεό και την δύναμη της ψυχής σου και άνοιξε τα φτερά σου να πετάξεις και να χαρείς, να γευθείς το όμορφο αυτό ταξίδι που λέγεται ζωή.
Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου
Αμφιλόχιος