Ολόφωτη και λαμπροφορεμένη και πάλι η Εκκλησία του Χριστού πλημμύρισε από το Ανέσπερο Φως που ανέτειλε εκ του Κενού Μνημείου. Το φως της ελπίδος, της χαράς, της ζωής και της αλήθειας. Το φως που αιώνες τώρα ζεσταίνει, παρηγορεί, χαροποιεί και αναπαύει τις ψυχές και τις καρδιές των εκατομμύριων ανά την οικουμένη παιδιών του Πατρός των φώτων. Το Άγιο Φως που ανασταίνει ελπίδες, προσδοκίες, όνειρα και οράματα, που φωτίζει τον δρόμο προς την Βασιλεία του Θεού. Εκατομμύρια πιστών ανά την οικουμένη προσμένουν το Μέγα Σάββατο κάθε Μ. Σαρακοστής για να βιώσουν και κοινωνήσουν της μεγάλης αυτής πνευματικής, μυστικής χαράς. Της αφής και της ελεύσεως του Αγίου Φωτός. Αιώνες τώρα ο Τάφος του Χριστού χαρίζει ζωή και φως στα εκατομμύρια των Χριστιανών ανά τον κόσμο.
Σειρά αλλαγών με φανερό αντίκτυπο στην κοινωνία επιφέρει η κατάργηση των πταισμάτων που επέρχεται με το σχέδιο Νόμου του νέου Ποινικού Κώδικα, η διαβούλευση του οποίου, όπως και του νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, παρατείνεται με απόφαση του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης έως τις 14 Απριλίου. Ειδικότερα με τις νέες διατάξεις και, εφόσον αυτές μείνουν ως έχουν και δεν τροποποιηθούν στο πλαίσιο της διαβούλευσης, καταργούνται άρθρα τα οποία συνδέονται άμεσα με την θρησκεία, την πίστη, την οικογένεια, τους νεκρούς, κ.α.
Διαλύεται η οικογένεια; Μήπως είναι κινδυνολογία, φαντασίωση, ή… υπερβολή των «ακραίων», «συντηρητικών» και «φανατικών», όπως έχουμε συνηθίσει τελευταία να στοχοποιούμε κάθε άλλη άποψη και διαφορετική φωνή που αντιστέκεται στο πνεύμα και το ρεύμα των καιρών, παρά το ότι όλοι δηλώνουμε ένθερμοι υποστηρικτές των διαφορετικοτήτων και μειονοτήτων;
Κίνητρο για τον προβληματισμό και τις ατάκτως ερριμμένες σκέψεις που ακολουθούν η χθεσινή κατάρρευση της ιστορικής γέφυρας του «Κερίτη». Πρόκειται περί ενός «ιστορικού διατηρητέου» μνημείου 111 ετών που βρισκόταν στο ιστορικό χωριό Αλικιανός των Χανίων. Η ιστορική αυτή γέφυρα είχε δημιουργηθεί με την φροντίδα του μεγάλου Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου το 1908 και ήταν σύμβολο για τον τόπο, την Κρήτη και τον κόσμο όλο καθώς εκεί το 1941, οι Κρητικοί ελεύθεροι αγωνιστές, έγραψαν μια ξεχωριστή - μοναδική ιστορία που ενέπνευσε και συγκίνησε ολόκληρο τον κόσμο. Εκεί την 1η Αυγούστου του 1941, οι Ναζί κατακτητές εκτέλεσαν 118 αδούλωτα παλληκάρια της Κρήτης και συνολικά στα χρόνια της κατοχής, στον τόπο αυτό, έχασαν την ζωή τους 397 άνθρωποι. Αυτό λοιπόν το κερί που άναψε και το λιβάνι που θύμιασε τους 397 αδούλωτους και απροσκύνητους Κρητικούς που η γερμανική βαρβαρότητα πίστεψε ότι θανάτωσε, οδηγώντας τους στην αθανασία, έδωσε στον τόπο και στο ποτάμι της κοιλάδας το όνομά του: “Κερίτης”. Εκεί στα θεμέλιά της είναι θρονιασμένη η δόξα που ποτίζεται και θεριεύει με το αίμα που χύθηκε στην αντίσταση των Κρητικών και στις θυσίες που ακολούθησαν, τροφοδοτώντας το αιώνιο δένδρο της λευτεριάς. Δικαιολογημένα θρήνησαν και θρηνούν οι άνθρωποι του τόπου για την κατάρρευση της καθώς νιώθουν πως ξεριζώνεται και γκρεμίζεται η ιστορία τους. «Εκεί, στον ανοιχτό κάμπο, σημειώνει αρθρογράφος, παίχτηκε το παιχνίδι της αναμέτρησης και του μεγαλείου, της δόξας του αδούλωτου ανθρώπου με τη φωτιά και το σίδερο της χαμηλής και σκοτεινής ανθρώπινης βαρβαρότητας».
Επί ένα και πλέον μήνα γινόμαστε μάρτυρες σε ένα… θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστές τους… υπεύθυνους - ανεύθυνους και τους… αρμόδιους-αναρμόδιους! Ο Δήμος λέει η Περιφέρεια, η Περιφέρεια λέει το Υπουργείο, το Υπουργείο λέει τα αντίθετα και…. ξανά προς την δόξα τραβά!! Το μέγα βέβαια πρόβλημα και θέμα είναι ότι τις συνέπειες της ανευθυνότητας όλων των… υπεύθυνων-ανεύθυνων και… αρμόδιων-αναρμόδιων… τις συνέπειες όλης αυτής της αλλόκοτης και αδικαιολόγητης συμπεριφοράς και αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού θέματος και προβλήματος πληρώνει ο μισός και πλέον πληθυσμός του Νομού Χανίων, ίσως και περισσότεροι, εάν θα συνυπολογίσει κανείς τους εκατοντάδες δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους (εκπαιδευτικοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, ιδιώτες, γονείς που μεταφέρουν τα παιδιά τους σε σχολεία, κλπ) που κινούνται στον περίφημο και περιβόητο Βόρειο Οδικό Άξονα και συγκεκριμένα στο ύψος της Εθνικής οδού Χανίων- Κισάμου, στο ύψος του Σταλού, καθώς περί του ΒΟΑΚ ο… λόγος!!!
«Τὸ πρωτο σου χρέος, εκτελώντας τὴ θητεία σου στὴ ράτσα, είναι να νιώσης μέσα σου όλους τοὺς προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσης τὴν ορμή τους καὶ νὰ συνεχίσης το έργο τους. Τό τρίτο σου χρέος, νὰ παραδώσης στὸ γιὸ τὴ μεγάλη εντολὴ να σε ξεπεράση».
(Νίκος Καζαντζάκης, «Ασκητική»)
Διαβάζω, σε πρόσφατη έρευνα που δημοσίευσε το Pew Research και πραγματοποιήθηκε σε 34 Ευρωπαϊκές χώρες, πως: «…επτά (7) στους δέκα (10) Έλληνες θεωρούν την θρησκεία αναπόσπαστο κομμάτι της Εθνικής ταυτότητας». Και συνεχίζει το άρθρο: «Οι νέοι Έλληνες, 18 έως 34 ετών, καταλαμβάνουν υψηλότατη θέση στο σχετικό ερώτημα, ξεπερνώντας ακόμη και «σκληροπυρηνικές» Ορθόδοξες χώρες, όπως η Ρωσία και η Βουλγαρία. Σε ό,τι αφορά τους Έλληνες άνω των 35 ετών φαίνεται ότι ταυτίζουν την θρησκεία με την Εθνική ταυτότητα σε ποσοστό 80%», καταλήγει.
“Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους κι από τούς χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται. Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους Αρλεκίνους! Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται. Δεν έχεις Όλυμπε θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελοι και των αρχαίων παλιάτσοι.”
Κωστής Παλαμάς
Περίγελους και παλιάτσους φαίνεται να μας θέλουν και να μας θεωρούν όσοι κινούν τα νήματα του κόσμου και παίρνουν αποφάσεις για τις τύχες των λαών, για την δική μας μοίρα και ζωή. Τους δώσαμε ίσως και το δικαίωμα καθώς φαίνεται να είμαστε όλοι μας, περισσότερο η λιγότερο, ηθικοί αυτουργοί για όλο αυτό το κακό που συμβαίνει γύρω μας και ανάμεσα μας. Αιτία αυτής της συναυτουργίας; Το γεγονός ότι η ταυτότητα μας στηρίχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στο «φαίνεσθε» καί όχι στο «είναι». Κυρίαρχο στοιχείο του πολιτισμού του Νεοέλληνα. Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι στις περισσότερες περιπτώσεις μας αφήνει, η τουλάχιστον μας άφηνε, αδιάφορους η ουσία και αγκιστρωνόμαστε στην επιφάνεια, στον τύπο; Μήπως δεν αληθεύει το γεγονός ότι καλλιεργήσαμε ένα «πολιτισμό» θανάτου; Πολιτισμό που έθεσε τον ευδαιμονισμό ως προτεραιότητα ζωής; Πολιτισμό που θέλει τα παιδιά μας να μεγαλώνουν κάτω από την πίεση της τελειότητας; Το τραγικότερο όλων φαίνεται να είναι πως, παρά τα πάθη και τα λάθη μας, συνεχίζουμε να μην διδασκόμαστε από την ιστορία μας που αποτελεί «το καλλίτερο σχολείο του Έθνους» κατά τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Τσάτσο.
Τελικά σ΄ αυτή την Πατρίδα, σε τούτο τον τόπο που αιώνες τώρα έχει ποτιστεί και τραφεί με κρουνούς αιμάτων μαρτύρων και Αγίων της Πίστεως και του Γένους μας, φαίνεται πως κάποιοι βάλθηκαν, εργολαβικά, να αναλάβουν τον ρόλο του «μαστροχαλαστή». Να αποϊεροποιήσουν και αποχριστιανίσουν τον λαό της. Ιδού λοιπόν τι σκέφτηκαν και τι Νομοθέτησαν, αναφορικά με την καύση των νεκρών. Σύμφωνα με τα άρθρα 48 και 49 του Νόμου 4277/2014 «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. 156/1-8-2014, τ. Α΄), ο νομοθέτης όχι μόνον δεν λαμβάνει υπ΄ όψιν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του νεκρού, αλλά δίδει το δικαίωμα: «Εάν ο θανών δέν είχε εκφρασθεί εν ζωή περί της μετά θάνατον επιθυμίας ταφής ή αποτεφρώσεως του σώματος του, η αποτέφρωση δύναται νά λάβει χώρα με μόνη τήν δήλωση του/της συζύγου η «συντρόφου», μετά του/της οποίου/ας έχει συνάψει «σύμφωνο συμβίωσης», ή την δήλωση των συγγενών πρώτου ή δευτέρου βαθμού». Πράγμα που σημαίνει πως εάν κάποιος δεν έχει προνοήσει εν ζωή να ταφεί, ο νομοθέτης δίδει το δικαίωμα μετά τον θάνατο του όχι μόνον στην οικογένεια του, αλλά και σε συγγενείς μέχρι δευτέρου βαθμού να αποφασίσουν, με μιά απλή δήλωση, την αποτέφρωση του!
«Τὸ πρωτο σου χρέος, εκτελώντας τὴ θητεία σου στὴ ράτσα, είναι να νιώσης μέσα σου όλους τοὺς προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσης τὴν ορμή τους καὶ νὰ συνεχίσης το έργο τους. Τό τρίτο σου χρέος, νὰ παραδώσης στὸ γιὸ τὴ μεγάλη εντολὴ να σε ξεπεράση».
(Νίκος Καζαντζάκης, «Ασκητική»)
Πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας για την αποφυγή καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας ανοικτά της Κρήτης. Ενώ η Πολιτεία διαβεβαίωνε ότι «η καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας θα γινόταν στην Καλαβρία, πολύ μακριά από την Μεσόγειο, ίσως δε και… κάπου στη Γερμανία!», τελικά φαίνεται ότι ετοιμάζονται να τα οδηγήσουν «ανοικτά της Κρήτης», σύμφωνα με αδιάψευστα δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου. Ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) δηλώνει ότι έχουν ήδη φορτωθεί χημικά όπλα σε νορβηγικό πλοίο στο λιμάνι της Λαττάκειας στη Συρία για να καταστραφούν στη Μεσόγειο. Στο λιμάνι της Λεμεσού, στην Κύπρο έχει ήδη καταπλέει πλοίο του Αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, το “Cape Ray”, προκειμένου πάνω του να μεταφορτωθούν τα χημικά των δύο πλοίων που ήδη ελλιμενίζονται εκεί (το “Ark Futura” της Δανίας και το νορβηγικό “ΤΑΙΚΟ”), καθώς και τρίτου πλοίου που έχει αναχωρήσει από τη Λαττάκεια της Συρίας. Το ειδικά διασκευασμένο για την υδρόλυση εν πλω (για πρώτη φορά) Αμερικανικό πλοίο μονού κύτους, 36 ετών, αφού μοντάρει επιτόπου τις μονάδες υδρόλυσης, θα φορτώσει αρχικά κοντά στους 1.200 τόνους χημικών, διαβαθμισμένων σε τρεις κατηγορίες, για να τα μεταφέρει νότια της Κρήτης, σε διεθνή ύδατα, και να αρχίσει σταδιακά τη διαδικασία εξουδετέρωσης, ξεκινώντας από τα πιο βαριά σε διαβάθμιση χημικά.